ข้อความต้นฉบับในหน้า
๓.
ทำนุบำรุงและปกป้องพระศาสนา เรา
ชาวพุทธแท้ต้องไม่นิ่งดูดาย ดังที่คุณครูไม่ใหญ่ได้
สอนพวกเราไว้ว่า “เรื่องส่วนตัวให้วางอุเบกขา เรื่อง
พระศาสนาให้เอาอุเบกขาวาง แล้วก็ลุย” โดยต้อง
ตั้งใจรักษาสมบัติของพระศาสนา อันได้แก่
คำสอนของพระพุทธองค์ ต้องรักษาให้มั่น
อย่าให้ใครมาบิดเบือนได้ นำความรู้ความเข้าใจใน
ภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติมาเป็นเกราะป้องกันภัย
ให้พระศาสนา
ศาสนวัตถุและศาสนบุคคล ต้องช่วยกันดูแล
วัดวาอารามอันเป็นแหล่งคำสอน และอุปัฏฐากดูแล
พุทธบุตร สนับสนุนงานพระพุทธศาสนาอย่างเต็ม
กำลัง
สรุปได้ว่า หน้าที่ของชาวพุทธ คือ เข้าวัด
ฟังธรรม ปฏิบัติธรรม บำเพ็ญบุญ และสนับสนุน
งานพระศาสนา
เมื่อชาวพุทธปฏิบัติตามหลักการนี้ได้ ความ
เป็นชาวพุทธแท้ก็จะบังเกิดขึ้น ทำให้เป็นผู้มีศรัทธา
ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว เป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์ เข้าใจกฎแห่ง
การกระทำ ไม่งมงายในโชคลาง จะมีตถาคตโพธิสัทธา
ตั้งมั่น ไม่ถือมงคลตื่นข่าวในสิ่งที่ถือกันว่าขลังหรือ
ศักดิ์สิทธิ์ เป็นผู้มีโอกาสตักตวงบุญในพุทธศาสนา
ได้อย่างเต็มที่ ละโลกแล้วก็มีสุคติสวรรค์เป็นที่ไป
เราจะได้ชื่อว่าเป็นดุจช้างเท้าหลังที่ทรงพลังในการ
ช่วยสืบอายุพระพุทธศาสนาให้เป็นที่พึ่งของชาวโลก
สืบไป
ชนเหล่าใดมีสติส่งไปถึงพระพุทธเจ้าเป็น
นิตย์ ทั้งกลางวันทั้งกลางคืน ชนเหล่านั้นเป็นสาวก
ของพระพุทธเจ้า ชื่อว่าเป็นผู้ตื่นอยู่ด้วยดีในกาล
ทุกเมื่อ.....