การฟังธรรมและการสนทนาธรรม : หน้า 19/40

กาลที่ 1 การแผ่แห่งการฟังธรรม หมายถึง การกล่าวหรือเวลาที่จะถือเป็นโอกาสได้พบพระเพื่อฟังธรรม ซึ่งมีหลายฤดหลายจังหวัดตัวอย่างต่อไปนี้ - ตั้งแต่ในมัยพุทธกาลมาแล้ว พระสงฆ์ท่านเทคนิคทุกวันพระ จะนั่งวพระจึงเป็นวันที่พุทธศาสนิกชนควรหาโอกาสไปฟังธรรม - ปัจจุบันนี้โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาออกจากอาคารทางสถานีวิทยุ"ทีวีทรู"ด้านดาวเทียม DMC หลวงพ่อ หลวงพี่ ที่มีความรู้ ค้นคว้าอย่างดี ก็เทศนาใน DMC ทุกวัน ฯลฯโยมที่ฟังในโรงเรียนบ้าง หรือฟังอยู่หน้าจอ DMC บ่าง จัดว่าเป็นการฟังธรรมตามกาล - เมื่อได้มากนเทศน์ การบรรยายธรรม โดยท่านผู้มีความรู้ ท่านที่เป็นนักปราชญ์ นันทิตหลวงพ่อ หลวงพี่ หรือพระอาจารย์ที่ทรงคุณ ภูมิจริ ก็ถือเป็นโอกาสดีที่จะได้ฟังธรรมตามกาล - เวลาว่าง เวลาสบายใจ เช่น วันนี้นั่งการเสร็จเรียบร้อยไปแล้ว ไม่มีเรื่องหนักอกนกใจไปวัด ไปกราบหลวงพ่อวัดไหนดีก็ได้ ยิ่งคู่กันท่านยิ่งนิ่งนิดหลวงพ่อเทวดาให้ฟังสบัคสนักหรืออบรมอะไรให้ก็กราบนิมนต์ท่านนั่ง เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไรจะสบายใจได้อย่างอื่นก็ - เวลาทุกข์ทุกข์ใจขึ้นมา อย่าไปไหนนะ รีบไปราหลวงพ่อวัดไหนดีที่สุดเลย มีพุทธธรรมตามกาล ถ้าเลือกไปเลือกแทนอาจจะพลาด อาจจะตัดสินใจอะไรผิด ๆ จะยิ่งทุกข์หนักเข้าไปอีก ตามไม่ทัน ต้องรีบเก็บเอาไว้ จะได้หาโอกาสไปชักถามให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปในภายหลัง ดังนั้น เวลาฟังธรรมก็จะเตรียมอุปกรณ์ให้ดี มีการขอปากฉลาดฉินสั้นไว้ด้วย แม้การแต่งกายให้เรียบร้อยไว้ด้วย แล้วการแต่งอย่างให้เรียบร้อยตามขนบธรรมเนียม เช่น การแต่งกายด้วยชุดขาว หรืออย่างน้อยก็เสื้อขาว ซึ่งจะเสริมบรรยากาศของการฟังธรรม กลาที่ 2 กาลแห่งการสนทนาธรรม สำหรับผู้ที่ตั้งใจปรารถนาดีที่จะเจาะลึกธรรมะที่ได้ฟังมากมานั้นให้แตกฉานขึ้น จะได้เข้าไปสภาวปฏิบัติ แต่ควรกล่าวคำสติปัญญาและประสบการณ์ของตนเดียว บางที่ความเข้าใจจะไม่ค่อยชัดนัก จำเป็นต้องมสนทนาก่อน มาจำความเข้าใจว่าที่เข้าใจนี้ตรงกันกับที่คนนอื่นเข้าใจไหม บางทีเห็นตรงกันบ้าง ไม่ตรงกันบ้าง บางก็ลึกดีไม่เท่ากันบ้าง หลังจากการสนทนาธรรมกันแล้ว เราก็จะได้เม่มมุ่งหลาย ๆ แห่ง ที่เราไม่เคยคิดไปถึง การสนทนาธรรมตามกาลจะทำให้เราได้วิธีที่จะนำน้ำไปใช้ในชีวิตประจำวัน นี่คือคุณค่าของการสนทนาธรรม บุรพาจารย์เตือนไว้ว่า ก่อนสนทนาธรรมตามกาล ขอให้นั่งสมาธิก่อน ถ่านั่งล่วงหน้าเป็นวันใดยังดี ต้องนั่งสมาธิให้ใจให้ใจได้ เพราะอย่างไรเมื่อสนทนากับก็ตรงจุดที่เห็นไม่ตรงกัน เมื่อเห็นไม่ตรงกัน ถ้าใครพูดแสดงความเห็นที่ไม่ตรงกันออกมาก็รู้สึกเหมือนถูกดัก คอ เมื่อคิดจะถูกดักแล้วก็จะโกรธกันได้ ทุกคนในโลกไม่ตอบให้ใครผิด ค่อนะนั้นเวลาเรายิ่งข้อคามอะไร มันสนคื่นที่นิยมให้แบบชาววัดด้วยกัน “ที่คุณก็ดีเนะ แต่ยังมี”