การอบรมสามเณรในยุคต่าง ๆ : หน้า 49/106

การอบรมสามเณรรุ่นนั้นกับยุคนี้ต่างกันมากไหมคะ ? “สมัยนั้น ความเป็นอยู่ลำบากกว่ายุคนี้ ช่วงอบรมยธธรรมทยาทำงกตลอดอยู่บน ลานหินก็ดดิ่ง ๆ ไม่มีต้นไม้เลย ร้อนร้อน บางที่เวลากลับมาคงคลมก็อ๋ออย่างเข้าไปใน กลดด้วย นอน ๆ ไปนี่ดินดูในอ้อมก็อ๋นกัน มาแบบนี้” “การอบรมในยุคนั้นฝึกอยู่ 3 เรื่อง หลัก ๆ คือ ความเคารพ วินัย อดทน ตอนนั้น หลวงพ่ออายุที่สูดสุด แค่ 10 ขวบ แต่การ ฝึกเสมอภาคกัน ไม่ได้แบ่งเด็กเล็กหรือเด็กโต ทุกอย่างต้องทำเป็นหมู่คณะ มีระเบียบ กิจวัตรกิจกรรมก็เข้มงวด” เมื่อใช้ชีวิตในโครงการอบรมครบ 3 เดือน สามเณรรายต่างก็เปลี่ยนสถานะมา เป็นสามเณรประจำ และย้ายมาอยู่ที่ภูจร “สามเณรประจำฝึกฝนผ่านกิจวัตร กิจกรรมต่าง ๆ เริ่มตั้งแต่เช้าตื่นนอน 04.30 น. จนกระทั่งเข้านอนเวลา 22.00 น. กิจกรรม ในแต่ละวันก็จะมีลวดมตร์ทำวัตรเช้า-เย็น นั่งสมาธิ เข้าแถวเช็กชื่อ ปฏิญาณตนต่อขอ เป้าหมายชีวิต ตั้งแต่ไปหอฉัน เรียนหนังสือ ท่องหนังสือ ฉันปะร่วมกัน ทำความสะอาด บริเวณที่พัก ออกกำลังกาย ฟังอมวา ฯลฯ” ในช่วงแรก ๆ ที่สามเณรน้อยอยู่วัดได้ ประมาณครึ่งปี ทางบ้านก็ยังเป็นห่วง มาตาม ให้ถืออยู่เรื่อย แต่ท่านไม่อาจสกัด เพราะว่า รักวัด อยากอยู่ที่วัด กิจวัตรต่อเนื่องตลอดทั้งวัน ทำให้ไม่ค่อยมี เวลาคิดอะไร แต่ถ้าตอนใหนคิดถึงบ้านขึ้นมาจะไปทำงานกับเพื่อน ๆ ทำให้ลงไปได้” คิดว่าอะไรทำให้อยู่มาได้เรื่อย ๆ คะ ? “ระบบการหล่อหลอมของเราปลูกฝัง ให้เห็นคุณค่าของชีวิตสมณะและการสร้าง บุญบารมี โดยมีหลักพอเป็นต้นแบบ อยู่ในใจ” ถึงแม้จะเป็นช่วงแรก ๆ ที่สามเณรน้อยอยู่วัดได้ ประมาณครึ่งปี ทางบ้านก็ยังเป็นห่วง มาตาม ให้ถืออยู่เรื่อย แต่ท่านไม่อาจสกัด เพราะว่า รักวัด อยากอยู่ที่วัด