การเดินทางสู่สวรรค์ผ่านการทำบุญ : หน้า 82/106

ของฉันเป็นคนชั่วร้าย หายไปคาย มือไว ใจโหย จับไม้ได้ไร ก็ ดีใจจะฉัน ทุกที่ โดยไม่ปราณี ฉันเจ็บปวดทรมานศีะมาก จึงทั้งโกรธทั้งแค้น แต่เมื่อมาดูสถานะของตนเอง ก็สอนตัวเองว่า เจ้าหน้าที่เขามาอ่านงา อยาก ทุบตีหรือทำให้เราเสียโฉมก็ได้ทุกอย่าง ฉันก็ถึงสภาพการเป็นคนรับใช้ จึงจะบังความโกรธเคืองเจ้าหน้าที่ มีความอดทนเป็นที่ตั้ง แต่ตัวฉันก็ไม่เคยคิดเลยว่า การจะบังความโกรธได้ จะทำให้มึงเกิดในสวรรค์ จากนั้น พระเณรก็เทียบถามเทพรอดท่านอื่น ๆ ว่า "พวกเขาสงสมบุญอะไรไว้บ้าง จึงได้มาบังเกิดในพิธีสถานอีพรนี" เทพรอดท่านแรกเล่าให้ฟังว่า "พระเจ้าผู้จิรญ วิวารามที่อยู่ใกล้บ้าน ฉันไม่เคยเข้าไปทำบุญ ไม่เคยเข้าไปฟังเทวดา อย่างคนอื่นเขา สมาธิวนาก็ไม่เคยนั่ง เพราะเป็นคนจนและไม่มีฐานมิตรคอยแนะนำ แต่มื้อนั้น ขณะที่ฉันเฝ้ารออยู่ นา เทพรอดท่านหนึ่งเดินผ่านมา ที่นี่ ก็เกิดความรู้สึกได้ จาถามอ้อยท่อนหนึ่งแต่ท่าน คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับอนุสรณ์ ผลบุญให้บังเกิดในสวรรค์ มีมานใหญ่โต มีศีลกายสว่างไสวอย่างเทพธีอองอื่น" เทพดาด่านตอบมาว่า "ดิฉันก็เหมือนกัน ไม่เคยทำบุญอย่างคนอื่นเขา เพียงแต่น้ำสเปลมะผลิแค่ผลเดียวแต่พระเกตุรูปหนึ่ง นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้ฉันสิงสถิตมากมายถึงเพียงนี้" ดิฉันก็เป็นกัน ไม่เคยทำนุบำรุงอย่างคนอื่นเขา เพียงแต่มาใกล้เทวดาแล้วก็เกิดความเลื่อมใส จนถวายอ้อยท่อนหนึ่งว่ามีจิตใหม่อ่อนน้อม แต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้รับบำลุงส ผลบุญให้บังเกิดในสวรรค์ มีมานใหญ่โต มีศีลกายสว่างไสวอย่างเทพธีอองอื่น" เทพดาด่านตอบมาว่า "ดิฉันก็เป็นกัน ไม่เคยทำบุญอย่างคนอื่นเขา เพียงแต่น้ำสเปลมะผลิแค่ผลเดียวแต่พระเกตุรูปหนึ่ง นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้ฉันสิงสถิตมากมายถึงเพียงนี้" ดิฉันก็เป็นกัน ไม่เคยทำนุบำรุงอย่างคนอื่นเขา เพียงแต่มาใกล้เทวดาแล้วก็เกิดความเลื่อมใส จนถวายอ้อยท่อนหนึ่งว่ามีจิตใหม่อ่อนน้อม แต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้รับบำลุงส