การบวชและความกตัญญูในพระพุทธศาสนา : หน้า 74/106

ฮายรักพี่ง พอท่านเล่าและกล่าวธรรมาภิถิ โดยย่อจบลง ฮายรักของท่านก็บริสุทธิ์ธรรม เป็นพระโดยจิตนั้นทันที จากนั้น ท่านทั้งสองก็แจ้งข่าวให้บวช อีก ๕๐๐ คน ที่ติดตามออกาบวชมาด้วยได้ทราบ ว่า ท่านกับฮายรักได้พบกับมรรคธรรมที่บรร ทุกได้จริงแล้ว กำลังจะไปบอบชับพระบรม- ศาดาเทววันมหาวิหาร บริวารทั้งมวลทราบ เรื่องแล้วก็ขอดีดตามไปบวชด้วย แต่ก่อนท่านจะจากไปนั้น ด้วยความที่ ท่านมีปกติเป็นผู้มีความกตัญญูเวทีและบูชา อาจารย์ จึงคิดฟังไยสัญชัญบิรพา เพราะ ทราบดีว่าคำสอนของอาจารย์เก่าไม่มีสาระ แก่นสาร มีโภคธรรมที่บังทุกได้จริง ท่าน จึงอภัยอำนาจแห่งความกตัญญูเวที ย้อน กลับไปชวนอาจารย์เก่าให้ทะทิงความเชื่อเดิม แล้วบวชกับพระบรมศาดา ด้วยกัน แต่สัญชัญบิรพากกล่าวบูบผิวโดยให้ ความเห็นว่า คนเป็นถึงเจ้าสิทธิใหญ่ มีมุษสจากา มากเป็นหนึ่งในเทพของแผ่นดิน (ซึ่งขณะนั้น เป็นลักษณ์ที่ใหญ่ว่าพระพุทธศาสนามาก) การ ไปเป็นศิษย์ของผู้อื่น ก็เข้ากับลดตัวเองไป เป็นดุมให้ผู้อื่นไล่ขาอา โลกนี้มีคนมากว่า คนฉลาด คนฉลาดจะไปหาพระพุทธเจ้า ส่วน คนไม่ฉลาดจะมาหาเรา ท่านทั้งสองจงไปเกิด เมื่ออาจจะเปลี่ยนใจสัญชัญบิรพอได้ หลายทั้งสองก็จำต้องตัดใจจากอาจารย์เก่า พา บริวารออกจากสำนักไปยังวัดมหาวิหาร เมื่อสัญชัญบิรพามองเห็นสำนักว่างเปล่าอาว เป็นอมาก็อาเจียนเป็นโลหิต (การอวบของ บริวารแยบเป็น ๒ ชุด ชุดแรกตามออกบวช ทันที้ ๒๕๐ คน ชุดหลังตามออกบวชหลังจาก สัญชัญบิรพาเสียชีวิตแล้วก็ ๒๕๐ คน)