การศึกษาเกี่ยวกับศิลปะและวัฒนธรรมทางพระพุทธศาสนา : หน้า 48/63

และนี้คือข้อความที่ดึงออกมาจากภาพ: "แต่ละพื้นที่ ทางล้านนาจะเป็นจำนวนทางล้านนา ทางภาคกลางก็เป็นของภาคกลาง ทางอีสานก็เป็นของอีสาน แต่ส่วนที่เป็นสาระสำคัญก็เป็นอักขระคล้ายกัน2 ดังจะได้จากบางส่วนของบทบรรยายรวบกายเสนอไว้ในที่นี้ ดังนี้ "...พุทธโอ อัญวาทพระพุทธเจ้าตู่รี่ยง สงฆ์มั่งมั่ง อติวิรดี ก็จึงเรืองงามยิ่งนัก อญฺญาเวส เทวนุสุขาน กว่าและเท (ว) ดากล้ำงอืน ยสส ตนุตตงคาถิถกาณ อนุตรตูพฺพดิ จิม จี มุมายัน อนาวาหุมมั่งม อันนี้ สํพฺพุทธิกํ อันมีพระทยัสพฺพุทธ-บทกํเป็นต้น ต ถาณ อันว่า ประยานนั่น อุตตมงฺคาทิ..องค์อัญประเสริฐิวํมีเป็นต้น ยสส ตกฺดาวสํ อันพระพุทธเจ้าตนโดยอธิฏิ หากให้ถึงแล้ว ว่า นมฺท มโนนาย กอหนอ อนุว่าว่าาาา นมามา นามา ก็ออมไว้ บัดนี้ ต พุทธึ ยงพระพุทธเจ้าตน่น วส อันเป็นตนประเสริฐ อุตตมํ โลาณาย อันน่ายลสุดโลก ออกจากสงสาร ที่เข้าเข้าสู่สู่พพาน อิมํ อิมามกาย ยงพระอัมภยอันนี้ พุทธลาญํ เป็นลักษณ์แห่งพระพุทธเจ้า โยคาวจรกลุปติเตน อันกุลฏฺตนประกอบด้วยพรึ่ย ติกฺบาเทน อันดับํคลาม ปฏิณฑตน อันปรารถนา สพฺพุทธภาว วยํ ยงเป็น สพฺพญฺญพุทธภาวะนั้น อนุตรสุทธ เพิ่งนึกถึงคุณ แห่งพระพุทธเจ้า ปุณปุน ไจ้ ๆ คืิอว่ายิ่งปกขึ้นใจได้แล้วเพ็ญจํารวย สวาทิย...ให้วพระเจ้าขุณอย่ากดอาจเป็นปรวโจย..ภายตในพาวนนี้ (แล) อนหน้าพูน ได้เกิ่งมัดผลนิพพนกมืดด้วยประกาการดังกํามันนี้แล อิมามกายมึงฝ่ายมาสถานมิ้งเคล้าแล้ว..." การค้นพบเทศบาลสมาธิการธรรมกายอย่างนี้ นับได้ว่าเป็นสิ่งที่ช่วยยืนยันถึงวิธีวัฒนธรรมทางพระพุทธศาสนาที่สำคัญอย่างหนึ่งที่สนใจ (ดังที่คณะทำงานของสถาบันวิจัยนานาชาติมาชี้ได้เคยนำเสนอไว้หลายครั้งก่อนหน้านี้) นี่ยิ่งกว่าจัดเพื่อสร้างความศักดิ์สิทธิ์ให้แก่พระพุทธรูป หรือการสร้างพระพุทธรูป ดั่งปรากฏในตำราการสร้างพระพุทธรูปเมืองพระยา ก็ด้วยแนวคิดดั้งเดิมที่มีมาแต่โบราณว่า เมืองพระยาเป็นเมืองแห่งพระเจ้าตนหลวง(วัดศรีโคคำ) และเป็นเมืองแห่งลูกช้างที่แก่สะลัก “พระพุทธรูปเททราย”" (หมายเหตุ: ข้อความอาจมีความไม่สมบูรณ์ หรือบางส่วนผิดพลาดเนื่องจากภาพมีความเบลอและมีภาพซ้อนทับ) ถ้าต้องการให้ช่วยปรับปรุงแก้ไขหรือสรุปเนื้อหาแจ้งได้เลยครับ