การฟื้นฟูพระพุทธศาสนาในยุคปัจจุบัน : หน้า 16/108

..ผ้าไตรจักรพรรดิมหาสมบัติที่เรารับไปนั้น ตั้งใจมั่นให้ดีนะลูกนะ ต้องไปทำให้สำเร็จให้ได้... ผู้มีบุญทั้งหลายมาร่วมบุญกับเราด้วย เพื่อจะได้ เป็นหมู่ญาติ พวกพ้องและเป็นกำลังของเรา อีก ทั้งเราจะได้บริวารสมบัติ ดังนั้นผ้าไตรจักรพรรดิ มหาสมบัติ ที่เรารับไปนั้น ตั้งใจมั่นให้ดีนะลูกนะ ต้องไปทำให้สำเร็จให้ได้ อย่าไปคำนึงว่าเราจะไป หามาจากที่ไหน อย่าไปเสียเวลาคิดตรงนี้ คิด อย่างเดียวว่า จะต้องทำให้ได้ ถ้าทำเพียงลำพัง ไม่ได้ ไม่สำเร็จตามที่เราตั้งใจไว้ ก็ตั้งเป็นกอง ไปชักชวนกันให้มากๆ ผู้มีบุญทั้งหลายรอคอย เราอยู่ ขอแต่เพียงเดินเข้าไปหาเขาเท่านั้น ไปพูด ไปบอก ซึ่งบางคนก็ง่าย บางคนก็ไม่ง่าย ก็เป็น เรื่องปกติธรรมดา ที่เราเจอกันในทุกๆ บุญ ไม่ใช่ เรื่องใหม่อะไรเลย เพราะฉะนั้นเราอย่าไปท้อใจ วันนี้เขาอาจจะปฏิเสธ จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ เราก็อย่าเพิ่งท้อถอย ก็ต้องทำหน้าที่กัลยาณมิตร ของเราต่อไป ทำไปทุกๆ วัน สักวันหนึ่ง บุญเก่า ที่เขาทำมาได้ช่อง ใจเขาเปิดขึ้น สิ่งที่เราพูดเราบอก เมื่อวันวานที่ผ่านมาก็ดี ก็จะได้ช่องเจริญงอกงาม ในใจเขา แล้วเขาก็เกิดกุศลศรัทธา มาร่วมบุญ กับเรา สิ่งที่เราจะทำนี้ นอกเหนือจากเอาผ้าไตร มาถวายพระเพื่อให้ท่านได้กรานกฐิน เปลี่ยนผ้าใหม่ ตามพระวินัย นอกจากจะมีอานิสงส์ตามที่เราได้ ทราบกัน ปัจจัยเราจะนำมาซื้อที่จอดรถ ซึ่งเราได้ เตรียมลานธรรมเอาไว้รอบๆ มหาธรรมกายเจดีย์ จะรองรับผู้มีบุญอย่างน้อย ๑ ล้านคน เมื่อเขามา ก็ต้องมีที่รองรับ ๑ ล้านเศษๆ ผู้มีบุญทั่วโลก เดินทางมาจากทุกทิศทุกทาง แล้วก็พุทธบุตร ทั่วโลกก็จะมาชุมนุมกันในปี พ.ศ.๒๕๕๐ ใน วโรกาสพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา ทรง มีพระชนมายุ ๘๐ ชันษา จะมีการชุมนุมพุทธ บุตรในวันวิสาขบูชาโลกที่พุทธมณฑล หลังจาก นั้นเราจะได้กราบอาราธนานิมนต์ท่าน มาเป็น เนื้อนาบุญให้กับพวกเราที่นี่ แล้วจะเป็นการ ชุมนุมครั้งสำคัญที่พุทธบุตร ที่ได้แยกย้าย กระจัดกระจายไปปฏิบัติศาสนกิจในภูมิภาคต่างๆ ทั่วโลก จะได้มารวมกันทำความรู้จักกัน จะได้ ปรึกษาหารือในการทำงานพระศาสนา ให้ไปใน ทิศทางเดียวกัน เพราะที่ผ่านมานั้นต่างคนต่าง ทำไป เป็นเวลา ๒,๐๐๐ กว่าปีแล้ว ซึ่งเราก็ได้เห็น ว่าไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร สำหรับชาวพุทธและ ชาวโลกทั้งหลาย ที่จะได้รับฟังคำสั่งสอนของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยสมบูรณ์ เพราะคำสั่ง สอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดั้งเดิมนั้น กระจัดกระจายไปอยู่ตามนิกายต่างๆ การแตกต่าง ของข้อวัตรปฏิบัติ นำมาซึ่งความแตกแยก ถึงแม้ จะแตกแยกไม่ชัดเจน แต่ก็รวมกันหลวมๆ ที่เรา เห็นกันอยู่อย่างนี้ ก็ปฏิบัติกันไปคนละทิศละทาง ผู้เกิดมาใหม่เห็นคนรุ่นเก่าทำ ก็ทำตามกันไป ซึ่งมันหมดยุคหมดสมัยแล้ว ยุคที่เรามาเกิด เราจะต้องฟื้นฟูพระพุทธ ศาสนาให้รุ่งเรือง เหมือนในสมัยพุทธกาลให้ได้ ก่อนที่เราจะตายจากโลกนี้ไป จะต้องฟื้นฟู พระพุทธศาสนาให้ได้ มันเป็นเรื่องของส่วนรวม เราจะวางอุเบกขาไม่ได้ เราต้องเอาอุเบกขาวาง มาช่วยกันทำผังสำเร็จนี้ให้ได้ อย่ากลับหรือลา ๑๔