วารสารอยู่ในบุญ: เผยแผ่ธรรมะและคำสอนของพระพุทธศาสนา : หน้า 106/108

out um ที่ปรึกษา พระมหาสมบุญ สมฺมาปุญโญ พระมหา ดร.สมชาย ฐานวุฑโฒ พระอารักษ์ ญาณารถโช พระสมุห์อำนวยศักดิ์ มุนิสกฺโก บรรณาธิการบริหาร พระสมบัติ รกฺขิตจิตโต กองบรรณาธิการ พระดร.สมศักดิ์ จนฺทสีโล, พระวิชิต ผาสุกวาโส, พระตรีเทพ ชินจุกุโร, พระสนิทวงศ์ วุฑฒิโส, พระกล้าณรงค์ ญาณวีโร, พระมหาจตุรงค์ จตฺตมโล พระสรพงษ์ สุทธสุทโธ, พระสมบูรณ์ จิตฺตทนฺโต, พระธนรินทร์ สิริธโร, พระดิเรก พนฺธมุตโต, พระวีรพงษ์ สงฺขวํโส, พระมหาเอกพล เอกพโล, พระคมกฤธิ์ คุตฺตวํโส, พระทรงวุฒิ ชยวุฑโฒ ผศ.สุชีพ พะหูชนม์, ผศ.สุภาศิริ พะหูชนม์, วรวรรณ ถนอมพงษ์, วันชัย ภัทรโกมล, วินิช พันธุ์วิริยรัตน์, สราวุธ โรจนากาศ, อุษา จีนผะกา, นิตยา จรุงจิตต์, สุธิดา จินดากิจนุกูล, ศิริพร นิรันตรัตน์, รัดเกล้า ลิ่วเฉลิมวงศ์, น้ำผึ้ง พุ่มมาลี, พรทิพา พรหมแสงใส, จีรนุช ชาติสงเคราะห์, อนุสิทธิ์ กล่อนศรี บรรณาธิการสารสนเทศ คนยา คูหากนก ฝ่ายภาพ ศูนย์ภาพนิ่ง ฝ่ายศิลปกรรม อพงศ์ ลีลพนัง, กองพุทธศิลป์ วัลลภ นิลถนอม, ชัยชนะ กิตติโสภาพันธุ์ ภัทรา ศรีวสุธา, ดวงดาว ใต้ธงชัย, ศุภวิชญ์ เหล่าเลิศพงษ์, พีระ แสงงาม, ชูเดช อนุรักษ์ ฝ่ายโฆษณา ปราณี ชัยผดุง ๐-๖๗๗๑-๒๒๖๘ ภัทรพร ศิลปาจารย์ ๐-๑๕๖๓-๒๓๓๖ โรงพิมพ์ บริษัท รุ่งศิลป์การพิมพ์ (๑๙๗๗) จำกัด วารสาร “อยู่ในบุญ” เป็นวารสารเพื่อการเผยแผ่ธรรมะ ในพระพุทธศาสนาเป็นรายเดือน มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ ๑.เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจใน ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเกิดกำลังใจในการปฏิบัติธรรม เพื่อเข้า ถึงธรรมะภายใน ๒.เพื่อปลูกฝังคุณธรรมแก่ประชาชนทุก เพศ ทุกวัย ทุกอาชีพและทุกระดับการศึกษา ต.เพื่อถ่ายทอดความรู้ในพระพุทธ ศาสนา ให้ง่ายแก่การนำาไปใช้ให้เป็น ประโยชน์ในชีวิตประจำวัน ๔.เพื่อส่งเสริมและสนับสนุนให้คนใน สังคมเป็นคน ที่โลกต้องการ ๕.เพื่อเป็นสื่อกลางในการสืบทอดอายุ พระพุทธศาสนาให้เป็นที่พึ่งแก่ชาวโลกสืบไป ประโยชน์ของการปล่อยวาง... การยึดมั่นถือมั่นเราทำกันมาอย่างนับภพนับชาติไม่ถ้วน จึงเป็นเหตุให้เราต้องเวียนว่ายตายเกิดมาจนกระทั่งบัดนี้ เพราะสิ่งใด ๆ ในโลกนี้ล้วนเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ และไม่มีใครในโลกบังคับบัญชาให้ คงที่ได้ เราจึงไม่ควรไปยึดไปเกาะเอาเป็นที่พึ่งที่ระลึกอย่าง จริงจัง เพราะสิ่งเหล่านี้มันเป็นเครื่องอาศัยแค่นั้น ไม่ใช่ ที่พึ่งที่ระลึก เพราะสิ่งเหล่านี้มีข้อพร่องในตัว มีความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่เที่ยง หากใครขึ้นไปยึดเอาไว้ ก็ไม่มีประโยชน์ ไม่เป็นสาระ... หากเราคิดได้อย่างนี้ ความรู้สึกปล่อยวางเราก็จะเกิดขึ้น ความฟุ้งซ่านก็จะลดลง ใจเราจะสงบได้ง่ายดายขึ้น ซึ่งจะมี ผลมากต่อการปฏิบัติธรรมจะทำให้ผลการปฏิบัติธรรมเราดีขึ้น เราจะสามารถแสวงหาสัจธรรมในตัว แสวงหาสิ่งที่เป็นของจริง เป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของชีวิตมนุษย์ได้ คือพระธรรมกาย ภายในตัว และเมื่อเข้าถึงสิ่งนี้เราจะพ้นจากทุกข์ทั้งหลาย จะ มีความสุขความสดชื่นเบิกบาน มีความปรารถนาดีต่อเพื่อน มนุษย์ทุกๆ คน เลิกเบียดเบียนรบราฆ่าฟันกัน และสันติสุข ของมวลมนุษย์ก็จะบังเกิดขึ้นในที่สุด.... ๑๐๔