พระคุณของแม่และการเกิดมาเป็นมนุษย์ วารสารอยู่ในบุญ ประจำเดือน สิงหาคม พ.ศ.2548 หน้า 61
หน้าที่ 61 / 108

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงพระคุณของแม่ที่ให้โอกาสให้เราเกิดมาเป็นมนุษย์ และการยอมรับในกรรมที่นำพาเราไปสู่สภาพต่างๆ พร้อมทั้งสื่อสารว่าไม่ว่าจะมีรูปลักษณ์อย่างไร แม่ก็ยังเลี้ยงดูเราด้วยความรักและเมตตา ตัวเราเกิดจากกรรมที่ดีและไม่ดีที่สั่งสมมาในอดีต อาจมีความพิการหรือข้อบกพร่องในร่างกาย แต่แม่ก็ไม่รังเกียจ ยังเลี้ยงดูด้วยความเต็มใจ แม้เราไม่เคยสัญญากับแม่ว่าจะทำอะไรให้ท่านในอนาคต พระคุณของท่านจึงเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามาก

หัวข้อประเด็น

-พระคุณแม่
-กรรมดีกรรมชั่ว
-ความเมตตากรุณา
-การเกิดมาของมนุษย์
-การยอมรับในโชคชะตา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เพราะฉะนั้น พระคุณแม่เอาจริงๆ เข้าแล้ว มีตั้งแต่ให้โอกาสเรามีชีวิตจนกระทั่งออกมาดูโลก ให้รูปร่างที่เป็นคน แล้วก็หาพื้นที่บนโลกอย่าง พอเหมาะพอสม ให้เราได้อยู่อาศัยอย่างมีความสุข ส่วนคำว่า “สังขารโลก” คือ ร่างกายและ จิตใจ หรือพูดง่ายๆ ว่า คือตัวเรา ถ้าพูดในเชิง ธรรมะต้องบอกว่า ตัวเรานี้ ไม่ว่าจะเป็นหญิง ไม่ว่าจะเป็นชาย จะสูงต่ำดำขาว จะโง่หรือฉลาด ก็ตาม ล้วนมีที่มา คือ กรรมดี กรรมชั่ว ที่สร้างข้ามภพข้ามชาติมา นั่นเอง แต่ถ้าพอเหมาะพอดีแก่กรรมของเราแล้ว แม่ไม่ให้ยืมท้องเกิด ต้องไปอาศัยท้องของคนอื่นเกิด นี่ยุ่งเลย เพราะของอาศัยจะให้ดีเท่าของจริงนั้น เป็นเรื่องยาก ยิ่งไปอาศัยท้องแม่ที่ไม่ได้เป็นคนละก็ แย่เลย เพราะฉะนั้น แค่แม่ให้อาศัยท้องเกิด ให้มี รูปร่างที่เป็นคน แล้วก็มีคุณภาพขนาดนี้ พระคุณ ของท่านไม่ต้องพูดกัน ว่าจะมากมายขนาดไหน แม้ว่าบางคนเมื่อคลอดออกมาแล้ว อาจจะ ไม่หล่อ อาจจะไม่สวยหรืออาจจะพิกลพิการบาง ส่วนไปบ้าง ก็อย่าเพิ่งน้อยใจ อย่าไปตัดพ้อต่อว่า ใครถ้าจะโทษก็โทษตัวเองดีกว่า ว่าเราสร้างความ ดีมาไม่พอ เราทำกรรมมาไม่ดีเอง เราถึงได้เป็น อย่างนี้ และไม่ต้องพิกลพิการไปมากกว่านี้ก็ดีแล้ว ยกตัวอย่าง แม้ตาจะบอดไปสักข้าง หรือ ขาจะเป๋ไปบ้างก็ก้มหน้ารับกรรมที่เราเคยทำมาเถอะ ได้เกิดเป็นคนก็ดีแล้ว เพราะถึงอย่างไรก็ยังมี โอกาสสร้างความดี นี่ถ้าไปเกิดเป็นสุนัขละก็ สร้างความดีอย่างนี้ไม่ได้หรอก แต่ไม่ว่าจะมีสภาพอย่างไร เมื่อคลอดออก มาแล้ว แม่ก็เลี้ยงด้วยความเต็มอกเต็มใจ คอย ประคบประหงมมาอย่างดี ไม่ได้มีความรังเกียจ เดียดฉันท์เลย เลี้ยงอย่างสุดฝีมือ เต็มกำลังของ ท่านทีเดียว ความจริงเวลาที่คลอดออกมาใหม่ๆ นั้น ตัวของเราแดงอย่างกับลูกนก อนาคตจะเป็น อย่างไรก็ไม่รู้ จะมีเชื้อพิการ หรือจะมีเชื้อโรคร้าย อยู่ในตัวบ้างหรือเปล่า ก็ไม่รู้ แต่ว่าแม่ก็ยังสู้ อุตส่าห์เลี้ยงดูมาอย่างดี เหนื่อยแทบตายก็เลี้ยง เสี่ยงเท่าไรก็เลี้ยง ทั้งที่เราก็ไม่เคยรับปากเลยว่า พอโตขึ้นมาจะทำอะไรให้ท่านบ้าง สัญญาสักฉบับ ก็ไม่เคยทำให้ท่าน ในขณะที่เราจะทำอะไรให้ใครสักอย่าง แค่จะให้เขายืมเงินสัก 9,000 บาท 90,000 บาท ยังต้องให้เขาทำสัญญาเสียก่อน แต่แม่เลี้ยงเรามา ไม่รู้หมดเงินไปเท่าไร สัญญาสักฉบับก็ไม่เคยมี ถามว่าท่านโง่หรือ ท่านไม่ได้โง่หรอก แต่เพราะ ท่านมีความเมตตากรุณากับเราอย่างท่วมท้น ท่านจึงเลี้ยงเรามา แค่แม่ให้อาศัยท้องเกิด ให้ มีรูปร่างที่เป็นคน แล้วก็มี คุณภาพขนาดนี้ พระคุณ ของท่านไม่ต้องพูดกัน ว่า จะมากมายขนาดไหน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More