การใช้ชีวิตโสดในมุมมองพระพุทธศาสนา : หน้า 68/108

? หลวงพ่อตอบปัญหา พระภาวนาวิริยคุณ และยังมีความมั่นใจอีกว่า โดยฐานะ โดยสุขภาพ แม้เราจะต้องอยู่คนเดียวตอนชรา เราก็อยู่ของเราได้ ไม่ต้องให้ใครมาคอยดูแล เพราะว่าหลักประกันสังคมในด้านต่างๆ นั้นมีอยู่ มากมาย ถ้ามีความมั่นใจอย่างนี้ ก็ไม่มีความจำเป็น ที่จะต้องแต่งงาน หลวงพ่อจึงเห็นด้วย ถ้าผู้หญิง ในพระพุทธศาสนาสอน ไว้ชัดเจนว่า “คนเรา เกิดมาเพื่อแก้ไขตนเอง” ทั้งหลายที่สามารถยืนหยัดอยู่บนขาของตัวเอง ไม่คิด ที่จะแต่งงาน แล้วก็ไม่ได้ผิดหลักศาสนาอะไรด้วย ความจริงแล้วคนเราไม่ว่าจะเป็นหญิง หรือเป็นชาย ในพระพุทธศาสนาสอนไว้ชัดเจนว่า “คนเราเกิดมาเพื่อแก้ไขตนเอง” เพราะแต่ละคนก็ มีนิสัย มีความประพฤติ ที่ยังดีไม่สมบูรณ์อยู่ด้วย ก้นทั้งนัน เมื่อไม่รีบแก้ไขเสียตั้งแต่ตอนนี้ นิสัยและ ความประพฤติไม่ดีเหล่านั้น ก็จะทำให้เราไปทำ อะไรที่ไม่เหมาะ ไม่ควร จนเป็นบาปติดตัว เป็นทุกข์ ตามมา ถ้าเราสามารถแก้นิสัยไม่ดีของเราได้ จนกระทั่งเหลือแต่นิสัยดีๆ ก็จะทำให้พฤติกรรม ต่างๆ ของเรา เป็นบุญ เป็นกุศล อยู่ทุกลมหายใจ เข้าออก ชีวิตของเราจะมีทุกข์น้อยลง และมีสุข เพิ่มขึ้นไปทุกชาติๆ บ แต่ว่าขณะที่เรายังต้องแก้ไขนิสัยที่ไม่ดีให้ หมดไปนี้ เรายังต้องกิน ต้องใช้ ก็เลยต้องมีการ ทำมาหาเลี้ยงชีพ เมื่อต้องทำมาหาเลี้ยงชีพ บางคน ไม่มั่นใจในความสามารถ ในการหาเลี้ยงชีพของ ตัวเอง ก็เลยหาที่พึ่งด้วยการแต่งงาน ต้องยอมไป ทำอะไรหลายๆ อย่าง ที่ไม่อยากทำ แต่พ่อบ้าน เขาให้ทํา ยกตัวอย่าง เราไม่ดื่มเหล้า แต่พ่อบ้านชอบ ดื่ม เขาก็ใช้ให้เราไปซื้อเหล้า ใช้ให้เราไปทำ กับแกล้มมาให้ เมื่อทำไม่ถูกใจ พ่อบ้านบางคนก็ เตะแม่บ้านเสียเฉยๆ อย่างนั้นแหละ เพราะฉะนั้น ถ้าสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ สามารถต่อสู้กับอุปสรรคเภทภัยต่างๆ ได้ เรื่องอะไรจะต้องไปรองรับหน้าแข้งคนอื่นเขา อยู่คนเดียวอย่างนั้นแหละดี แล้วก็หมั่นแก้ไขสิ่งที่ ไม่ดีในตัวของเราไป คุณยายอาจารย์ฯ ท่านเคยสอนหลวงพ่อว่า อยู่คนเดียวมีเงิน 900 บาท สามารถทำบุญได้ถึง ๕๐ บาท แต่งงานไปมีเงิน ๑๐๐ บาท อย่างดี ทำบุญได้แค่ ๕ บาทเท่านั้น เพราะว่าเกรงใจเขา ยิ่งมีลูกขึ้นมาสักคน มีเงิน ๑๐๐ บาท จะทำบุญสัก ๑ สลึง ก็ทำได้ยากเสียแล้ว เพราะต้องคอยห่วง