ข้อความต้นฉบับในหน้า
66
...ท่านได้สละชีวิตอุทิศเพื่อค้นคว้าค่าสอนดั้งเดิม
ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อให้เรารู้ว่าพระพุทธองค์
ได้ตรัสรู้ธรรมอะไร และตรัสรู้ด้วยวิธีการอย่างไร......
เหตุที่เราจะต้องนำทองคำมาหล่อองค์ท่านนั้น
เนื่องจากท่านได้สละชีวิตอุทิศเพื่อค้นคว้าคำสอน
เพราะว่าท่านเป็นบุคคลที่ควรสักการบูชาอย่างยิ่ง รัตนตรัยนั้นเป็นของสากลที่ทุกคนสามารถเข้าถึงได้
ดั้งเดิมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อให้เรารู้ว่า
พระพุทธองค์ได้ตรัสรู้ธรรมอะไร และตรัสรู้ด้วย
วิธีการอย่างไร โดยที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ของเรา
ท่านได้บำเพ็ญเพียรสมาธิภาวนาอย่างเอาชีวิตเป็น
เดิมพัน และด้วยบุญญาธิการบารมี กอปรกับภูมิ
ปัญญาของท่าน ในที่สุดท่านก็ค้นพบพระธรรมกาย
พบหนทางมรรคผลนิพพานของพระสัมมาสัมพุทธ
เจ้าให้หวนกลับคืนมาสู่โลกอีกครั้งหนึ่ง เป็นพยาน
ในการตรัสรู้ธรรมของพระพุทธองค์ ทำให้มวล
มนุษยชาติได้ทราบว่า พระธรรมกายเป็นกาย
ตรัสรู้ธรรมของทุกๆ คนในโลก เป็นที่พึ่งที่ระลึก
ที่แท้จริง สิ่งอื่นไม่ใช่ แล้วทุกคนก็มีพระธรรมกาย
อยู่ภายในตัว และสามารถเข้าถึงได้ด้วยการทำใจ
หยุดนิ่ง โดยเริ่มต้นที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗
เมื่อท่านค้นพบความรู้อันยิ่งใหญ่นี้แล้ว
ตั้งแต่นั้นมาท่านก็ศึกษาค้นคว้าด้วยตัวเองเรื่อยมา
จนกระทั่งขยายวิชชาธรรมกายออกไปได้กว้างไกล
แล้วก็รวมทีมงานค้นคว้าความรู้ภายในที่ละเอียด
ลึกซึ้งยิ่งๆ ขึ้นไป ทั้งศึกษาค้นคว้าและก็เผยแผ่
วิชชาธรรมกายไปด้วย
การเผยแผ่ของพระเดชพระคุณหลวงปู่
ทำให้เราได้เข้าใจความเป็นจริงเกี่ยวกับพระ
รัตนตรัยทั้งภายในและภายนอก เมื่อเราลงมือ
อย่างแจ่มแจ้งด้วยตัวของเราเอง แล้วก็รู้ว่าพระ
โดยไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ ไม่ว่า
จะมีขนบธรรมเนียมวัฒนธรรมประเพณีหรือความ
เชื่ออย่างไร แม้จะมีความหลากหลายในภายนอก
แต่มีสิ่งที่เหมือนกันอยู่ภายใน คือมีพระธรรมกาย
หรือมีพระรัตนตรัยภายในตัว และทุกคนก็
สามารถเข้าถึงได้ด้วยวิธีการหยุดใจ ซึ่งท่านมักจะ
พูดย้ำๆ อยู่เสมอว่า “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” คือ ถ้า
หยุดใจไว้ภายในกลางกายฐานที่ ๗ จะต้องสำเร็จ
ตลอดชีวิตของพระเดชพระคุณหลวงปู่
ได้เข้าถึงพระรัตนตรัยกันอย่างแน่นอน
ท่านได้เมตตาเฝ้าเพียรสอน เคี่ยวเข็ญให้ทุกๆ คน
ได้ลงมือปฏิบัติธรรมกันอย่างจริงจัง เพราะท่านรัก
ในการปฏิบัติธรรมมาก และอยากให้ทุกคนได้เข้าถึง
พระธรรมกาย เนื่องจากรู้ว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งเดียวเท่านั้น
ที่จะทำให้พ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร
ได้
ดังนั้น ท่านจึงทุ่มเทชีวิตจิตใจ มุ่งมั่นใน
การทำวิชชาปราบมาร ท่านได้ตั้งมโนปณิธาน
อย่างแน่วแน่ที่จะปราบมารให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ
โดยท่านเคยกล่าวเอาไว้ว่า “ตราบใดที่มารยังไม่หมด
ท่านก็จะยังไม่เข้านิพพาน จะรื้อสัตว์ขนสัตว์เรื่อยไป
และจะขอเข้านิพพานเป็นคนสุดท้าย”
บุคคลผู้เสียสละเยี่ยงท่าน ผู้มีน้ำใจประดุจ
พระบรมโพธิสัตว์และมีมโนปณิธานอันสูงส่งยิ่งใหญ่
ปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม เราก็จะเข้าใจได้ เช่นนี้ นับเป็นบุคคลที่หาได้ยากยิ่งในโลก และหา