ชีวิตและกรรม: การสร้างบารมี : หน้า 73/108

๒๕ هاها ให้แจ้ง บารมี mo ๒๕. ป้าละออเป็นอัมพาต เพราะกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารทั้งในอดีตและปัจจุบันมาส่งผล ตายแล้วก็ไปรออยู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตเสบียง ด้วยใจที่ผูกพันกับหลวงปู่และบุญทุกบุญที่ทำกับท่าน รวมทั้งบุญที่ทำในพระพุทธศาสนาและถวายที่ดิน ๒๖. ท่านกำลังปลื้ม มีความสุขมาก ฝากความถึงลุงหลอมและทุกคน ตอนนี้ท่านกำลังนั่งสมาธิที่วิมานหลวงปู่ไม่ได้คิดเรื่องอะไรนอกจาก ตั้งใจหยุดใจให้ละเอียด ๒๗. ลุงหลอมกับป้าละออจะได้อานิสงส์จากการถวายที่ดิน คือ มีวิมานใหญ่โตกว้างขวางที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ เป็นวิมานทองประดับรัตน ชาติสวยงามมาก ภพชาติต่อไปก็จะไม่รู้จักคำว่ายากจน และจะมีสมบัติเป็นที่ดินมากมาย ได้เป็นราชาและราชินีที่ดิน ๒๔. ตัวลูกและปู่ผงกับลุงหลอมได้มีความสัมพันธ์กันในชาตินี้ เพราะเคยเป็นข้าราชบริพารร่วมกันมาของพระราชาองค์ที่ชอบทำทานแก่ คนยากจน แต่ในชาตินั้นตัวลูกเป็นผู้ชายได้เป็นมหาดเล็กของพระราชาเหมือนผงและลุงหลอม ๒๙. พุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูกเป็น “คุณหนู” ลูกสาวเศรษฐี สุขุมาลชาติ สวยเหมือนดอกฟ้า สง่างามเฉิดฉาย ก็เลยชอบแต่งองค์ทรงเครื่อง รักสวยรักงาม เพลิดเพลินกับการประดับตกแต่ง จนบางครั้งก็ประมาทในการสร้างบารมี แต่ก็มีจิตเลื่อมใสศรัทธาในหมู่คณะอย่างเต็มที่ แต่มักจะไปเสียเวลากับเรื่องดังกล่าว ๓๐. จึงมักจะคิดสร้างบารมีล่าช้า เพราะความประมาทว่า "ยังไงก็ทำอยู่แล้ว เดี๋ยวก็ได้" จึงทำให้กรรมแห่ง “ความตระหนี่” ในหลายๆ ชาติได้ช่องมาตัดรอน ทำให้ชาตินี้ไม่รวย แต่รวยพอประมาณ ไม่เหมือนพุทธันดรที่ผ่านมา ชาติก่อนเหมือนดอกฟ้า ชาตินี้เหมือนดอกหญ้า) ๓๑. เวลานั่งธรรมะในชาติที่ผ่านมา ก็พอนึกถึงพระมหาเถระได้ แต่ไม่ค่อยนั่งเท่าไร ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบ “กองเสบียง ๓๒. แต่ก่อนมาเกิดก็มาจากดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ เหมือนลุงหลอม ชาตินี้มาเจอกันอีก ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ และอธิษฐาน จิตตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย บทสัมภาษณ์พิเศษเจ้าของ Cast study ผนบ.องุ่น สุขเจริญ Tuunant พิธีกร: วันแรกที่คุณน้าได้เข้าวัดพระธรรมกายเพราะเหตุอะไร ? ก่อนตัว องุ่น สุขเจริญ น้าองุ่น: ตอนสมัยน้าเด็กได้ยินปู่ผงพูดกับปู่ใสว่า “พี่ทิด หลวงพี่(หมายถึงหลวงปู่) ตอนนี้กระเสาะกระแสะวะ ปู่ใสก็พูดว่า “ถ้าหลวงพี่อาพาธอย่างนี้เป็นห่วงวัดปากน้ำว่ะ" ผงตอบว่า “หลวงพี่ไม่ได้ห่วงวัดปากน้ำแต่ห่วงวิชชายังไม่มีผู้สืบทอด” ซึ่งทั้งสองท่าน ก็พูดกันเรื่อย จนวันหนึ่งผงก็พูดกับปู่ใสอีกว่า “พี่ทิด หลวงพี่เจอผู้สืบทอดวิชชา ธรรมกายแล้วว่ะ” ปู่ใสก็ถามว่าเป็นคนในเครือญาติของพวกเราหรือเปล่า ผงตอบว่า “ไม่ใช่ หลวงพี่ท่านบอกคนนี้เขาเกิดแล้วที่สิงห์บุรียังมาไม่ถึง คนนี้เขามีบุญมากนะ