เป้าหมายชีวิตและความขยันหมั่นเพียร วารสารอยู่ในบุญ ประจำเดือน พฤศจิกายน พ.ศ.2548 หน้า 55
หน้าที่ 55 / 108

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการมีเป้าหมายชีวิตที่ชัดเจนและบทบาทของความขยันหมั่นเพียรในการสร้างสรรค์อนาคต โดยเน้นถึงผลกระทบจากอบายมุขและการเล่นเกมที่ส่งผลต่อการศึกษาของเยาวชน ควรส่งเสริมให้เด็กไทยตั้งเป้าหมายในชีวิตอย่างถูกต้องและสร้างสรรค์

หัวข้อประเด็น

-เป้าหมายชีวิต
-อบายมุข
-ความขยันหมั่นเพียร
-ปัญหาสังคม
-การศึกษา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

มีเกียรติยศ มีศักดิ์ศรี ไม่น้อยหน้าใคร การที่ใครคนใดคนหนึ่ง อย่างน้อยมีเป้า หมายชีวิตในระดับพื้นดินอย่างที่ว่ามานี้ ก็จะกลาย เป็นแรงพลังส่งผลให้เขามีความขยันหมั่นเพียร ถึงแม้เขาจะไม่ได้รู้ธรรมะอะไรมากมายนัก ความขยันหมั่นเพียรในระดับนี้ ก็พอที่จะทำให้เขา ไม่เป็นภาระต่อสังคมได้ แต่ว่าถ้าใครแค่เป้าหมายชีวิตในระดับพื้นดิน อย่างนี้ ก็ยังไม่มี ทำงานไปๆ ไม่ใช่เช้าชามเย็น ชามหรอกคุณเอ๋ย แต่จะเหลือแค่เช้าช้อนเย็นช้อน เท่านั้น ยิ่งถ้าไปจมอยู่ในอบายมุขเข้าไปอีก เช่น ติดสุรา ติดการพนัน ชอบเล่นพนันม้า ชอบเล่น พนันมวย เดี๋ยวเถอะ แม้เช้าช้อนเย็นช้อนยังไม่ได้ เลย แถมยังเอาช้อนไปขายเสียอีก ในที่สุดก็กลาย เป็นตัวถ่วงความเจริญของบ้านเมือง อย่างที่คุณเห็น อยู่นั่นแหละ เพราะฉะนั้น ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว พ่อแม่ ปู่ย่าตาทวดของเรา ท่านจึงสอนลูกสอนหลาน ตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น ให้มีกำลังใจ ให้มีเป้าหมายชีวิต เอาไว้ เช่น ถามว่า ลูกเอ้ย! โตขึ้นอยากจะเป็นอะไร อยากจะเรียนนั่นไหม อยากจะเรียนนี่ไหม อยาก จะรับราชการไหม จะเป็นแพทย์ เป็นพยาบาล เป็นครู เป็นเกษตรกร หรือจะเป็นอะไรก็ไม่ว่า แต่ว่าต้องมีเป้าหมายชีวิตนะลูก ปัจจุบันคำถามประเภทนี้มักจะหายไป และสิ่งที่เห็นก็คือลูกหลานของเราไม่ค่อยมีเป้าหมาย เหล่านี้กันแล้ว แต่กลับมีบางอย่างเข้ามาแทนที่ ซึ่งหลวงพ่ออยากจะเรียกว่า อบายมุข ยกตัวอย่าง อยากจะเป็นนักร้อง อยากจะ เป็นนักดนตรี อยากจะเป็นดารา อยากจะเป็นเทพี อยากจะเป็นนางสาวไทย เป้าหมายเหล่านี้เป็นเป้า หมายที่เคว้งคว้าง เพราะว่ามีไม่กี่คนหรอก ที่จะไป ถึงได้ หรือว่ามีเป้าหมายในการเสี่ยงโชค เช่น เกมเสี่ยงโชคที่เห็นอยู่ตามโทรทัศน์เป็นต้น เราอาจ จะมองว่าเป็นของสนุก มองเผินๆ ไม่น่าจะมีอะไร แต่ว่านั่นแหละ กำลังเพาะนิสัยให้ลูกหลานของเรา เอาชีวิตฝากไว้กับดวงชะตา กับโชคลาภที่ลอยมา ซึ่งสิ่งเหล่านี้น่าจะกำจัดทิ้งไปจากแผ่นดินไทย ของเราให้หมด แม้กระทั่งการเล่นเกมคอมพิวเตอร์ แบบ ไม่รู้จักกำหนดเวลาให้ดี ทำให้ความกระตือรือร้น ที่จะศึกษาหาความรู้ ที่จะขวนขวาย สร้างฐานะ สร้างชื่อเสียงในทางที่ถูกที่ควรหายไป เนื่องจาก ปล่อยใจเอาไว้กับเกมที่อยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์ เท่านั้น เพราะฉะนั้น ถ้าคุณอยากจะเห็นบ้านเมือง ไทย มีแต่คนขยันทำมาหากิน สิ่งที่หลวงพ่ออยาก จะฝากไว้เป็นข้อคิดก็คือ นับตั้งแต่นี้ไป ทั้งคุณพ่อคุณแม่ ทั้งครูบา อาจารย์ ทั้งผู้บริหารประเทศชาติ ต้องช่วยกัน ชี้แนะลูกหลานไทย ให้รู้จักตั้งเป้าหมายชีวิตของ ตนเองไว้ให้ชัดเจน ว่าเด็กไทยควรจะตั้งเป้าหมาย ชีวิตว่าอย่างไร หนุ่มไทย สาวไทย เมื่อเติบโตเป็นวัยรุ่น ขึ้นมา ควรจะตั้งเป้าหมายชีวิตในทางที่ถูกต้องว่า อย่างไร ประเภทตั้งเป้าหมายจะไปประกวดโน่น ประกวดนี้ โชว์ความงามอย่างนั้นอย่างนี้ หยุด อยู่ ๒ ๕๓
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More