สัมมาสมาธิและมรรคมีองค์ ๘ : หน้า 36/84

๔) สัมมาสมาธิ คือ รักษาใจให้มั่นคงไม่ หวั่นไหว ณ ศูนย์กลางกายภายในตัวอย่างต่อเนื่อง เมื่อเราปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ ได้เต็มที่เมื่อไหร่ เมื่อนั้นเราย่อมเห็นธรรมที่อยู่ในตัว ถ้าไม่ปฏิบัติ มรรคมีองค์ ให้เต็มที่ ทำอย่างไรก็ไม่มีทางเห็น ธรรมะในตัว 3 มรรคมีองค์ ๘ นี้ ต้องทำให้ได้สัดได้ส่วน ไม่ใช่ทำทีละส่วน แต่ต้องทำพร้อมกันไป ๔ อย่าง จนกระทั่งกลายเป็นนิสัยประจำตัว การปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ อุปมาเหมือนน้ำพริก ถึงแม้ว่ามีส่วนประกอบครบถ้วน คือ กระเทียม หัวหอม กะปิ พริก เกลือ น้ำปลา น้ำตาล มะนาว แต่ถ้าใส่ครกไปแล้ว ยังไม่โขลกรวมกันให้เป็นเนื้อ เดียว นั่นก็ยังไม่เป็นน้ำพริก แต่เมื่อไหร่ ตำให้แหลก และส่วนประกอบได้สัดส่วนเป็นเนื้อเดียวกัน เมื่อ นั้นจึงเป็นน้ำพริก เรานั่งสมาธิมาตลอดหนึ่งพรรษาเวลาที่ใจนิ่ง ใจก็เริ่มโปร่ง เริ่มเบา ความสว่างก็เริ่มตามมา ความชุ่มอกชุ่มใจก็เริ่มมา แสดงว่ามรรคมีองค์ ๘ ที่เราตั้งใจปฏิบัติมาทั้ง ๔ อย่าง เริ่มได้สัดส่วนแล้ว และถ้ามรรคมีองค์ ๘ ของเราได้สัดส่วน อย่างต่อเนื่องแล้ว ในขั้นต้น เวลาที่ใจนิ่ง ใจก็เริ่ม โปร่ง เบา สบาย แล้วความสว่างก็เกิดขึ้นตามมา เมื่อความสว่างเกิดขึ้นแล้ว เราก็ได้อาศัยความ สว่างนั้นไปเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในใจ บางคนก็ เห็นดวงปฐมมรรค บางคนก็เห็นพระธรรมกาย ซึ่ง สิ่งที่ซ่อนอยู่ในใจเหล่านั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเรียกว่า “ธรรม ใครทำสมาธิหยุดนิ่งได้มากเท่าไหร่ ก็เห็น ธรรมที่ซ้อนอยู่ข้างในที่ละเอียดไปตามลำดับเท่านั้น เพราะฉะนั้น ในพรรษานี้ พวกเราหลายๆ คนที่ทำภาวนาแล้ว ปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ ได้ถูกส่วน ก็ได้ไปเห็นด้วยตัวเองแล้วว่า องค์ประกอบของคนเรา นั้น มี ๓ ส่วน คือ กาย ใจ และธรรม อย่างไรก็ตาม เพื่อให้เกิดความมั่นใจในการ ปฏิบัติธรรม หลวงพ่อก็อยากให้พวกเราไปเปิด พระไตรปิฎกอ่านพระสูตรหนึ่งชื่อ สติปัฏฐานสูตร เป็นพระสูตรที่ว่าด้วยการเห็นธรรมะภายในไปตาม ล่าดับ ๓๔