การบวชเพื่อแม่และการเปลี่ยนแปลงทางความคิด : หน้า 43/84

“รู้สึกปลื้มใจมาก ที่เค้าจะบวช เป็นการบวชที่เราเองไม่ได้ร้องขอจากเขาเลย เป็นความตั้งใจของเขาที่อยากจะบวชให้แม่” อาทิตย์ที่ผมรู้สึกทรมานที่สุด ทุกครั้งที่เห็นแม่ เหนื่อยจากการทำงาน กลับมาถึงบ้าน ผมอยาก จะเข้าไปกอด ไปเป็นกำลังใจให้แม่เหมือนวันก่อนๆ ที่ผ่านมา แต่หลังจากทะเลาะกันวันนั้น ผมรู้สึก น้อยใจแม่มาก ความน้อยใจของเรา ทำให้เราคิดเพียงแต่ว่า เป็นตายร้ายดี ก็จะไม่ไปง้อแม่ก่อนเด็ดขาด ทั้งๆ ที่ ในใจก็อยากที่จะเข้าไปกราบขอโทษแม่ หนุนตักแม่ พอนั่งไปเรื่อยๆ ก็เห็นแสงสว่าง เหมือนตื่นนอนในตอนเช้า แสงนั้นสวยดีครับ แล้ว ผมก็เห็นดวงแก้วดวงเท่าลูกกอล์ฟใสสว่างและนิ่ง ดวงแก้วติดตาอยู่ตลอดเวลา ผมรู้สึกสบายใจมาก และผมซาบซึ้งในความรักของแม่ มาก ๆ ผมไม่คิดว่าแม่จะเข้ามา ขอโทษผมก่อน ทั้งๆ ที่ผมเองต่าง หากที่ควรต้องเดินเข้าไปหาท่าน ผม รู้สึกผิดมากๆ และคิดว่าในชีวิตนี้ ผมจะไม่ให้เกิดความผิดพลาดนี้ สองอีกเด็ดขาด” จริงๆ แล้วก่อนหน้านี้ มัสลองไม่เคยเชื่อเรื่องนรก สวรรค์ หรือบุญบาป เพราะไปอยู่ต่าง ประเทศมาตั้งแต่เล็กๆ อยู่ในสภาวะ แวดล้อมทางความเชื่อที่แตกต่างไปจาก พระพุทธศาสนา แต่สิ่งที่เปลี่ยนทัศนคติของเค้าได้ ก็คือ การได้ดู DMC และไ และได้นั่งสมาธิ “ผมเข้าใจใน เรื่องของกฎแห่งกรรมมากขึ้น และช่วงหลังมาผม ชอบนั่งสมาธิ ตอนที่นั่ง ผมวางใจที่ศูนย์กลางกาย ทำใจใสๆ นั่งนิ่งๆ ท่องสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ รู้สึกใจสบาย ใจเย็น มีความอบอุ่น แปลกนะครับ ความอบอุ่นนั้น มันเหมือนความอบอุ่นตอนเรา ครับ” หลังจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป ในทางที่ดี ไม่เพียงแค่ดอกไม้ในสวนโกเป็นฮอปที่ สวยเกินบรรยาย แม้แต่ดอกหญ้าหน้าบ้านก็ดูสวย ได้เมื่อดวงใจของคนเพ่งมองนั้นชื่นบาน คราวหนึ่ง มัสลองกลับไปพักอยู่กับยายที่ เมืองไทย ต่อจากนั้นไม่นานคุณอัญชลีก็เดินทาง กลับไปเยี่ยมแม่ที่เมืองไทยเช่นกัน ทันทีที่ลงจาก เครื่องบิน มัสลองก็เดินเข้ามา ยังไม่ทันที่เธอจะ