ประช : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 17 / 109

ธรระพี ประช เลิก ตระหนี่ ตลอดไป(๑) ๓๐๙ ให้คอยระแวดระวังไม่ให้ใครเดินผ่านเข้ามาในบริเวณนั้น จากนั้นตนเริ่มรินเหล…

เนื้อหานี้กล่าวถึงการตระหนี่ของบุตรชายเศรษฐีที่สร้างทุกข์แก่ตัวเองและผู้อื่น แม้ว่าบิดาจะสร้างบุญมากมายและได้ไปเกิดในสวรรค์ ท้าวสักกะจึงมีความตั้งใจจะช่วยปรับปรุงนิสัยของบุตรชายให้กลับมาทำดีและเลิกตระ

ธรระพี ประช เลิก ตระหนี่ ตลอดไป(๒) ไม่มีวิธีการใดที่จะขจัดความคิดเบียดเบียน ความเห็น แก่ตัว การทะเลาะเบาะแว้ง ค…

เนื้อหาพูดถึงแนวทางการพัฒนาจิตใจเพื่อละความเห็นแก่ตัว ความขัดแย้งภายในมนุษย์ และการทำสงครามภายในเพื่อให้เข้าถึงความบริสุทธิ์ การให้ทานถือเป็นวิธีการหนึ่งที่สามารถช่วยส่งเสริมให้เกิดความสุขและสงบสุขภาย

ธรระพี ประช เลิก ตระหนี่ ตลอดไป(๒) ๓๑๕ คนตระหนี่มาช้านาน วันนี้เรารู้แล้วว่า การให้ทานเป็นสิ่งที่ดี ขอให้ทุกคนช…

ในเนื้อเรื่องนี้ เศรษฐีอิลลีสได้เผยแพร่ความคิดในการให้ทาน โดยเปิดบ้านให้ผู้ยากจนมารับการช่วยเหลืออย่างอบอุ่น การจัดงานนี้มีผลมอบโคและทองรัตนะให้กับผู้ที่มาร่วมงานอย่างมีความสุข ชาวชนบทต่างก็ให้ความสนใ

ธรระพี ประช เลิก ตระหนี่ตลอดไป (๒) ๓๑๗ เท่านั้นที่รู้ จึงบอกให้ช่างกัลบกมาชี้ตัว พระราชาตรัสถามว่า “จ๋าอิลลีสเศ…

ในเรื่องนี้ ท้าวสักกะได้มากล่าวกับพระราชาว่า เขาไม่ใช่อิลลีสะ แต่เป็นท้าวสักกะ พวกเขาได้สอนเศรษฐีถึงความโลภในทรัพย์และความสัมพันธ์กับบิดา โดย เชิญชวนให้เลิกตระหนี่ เพื่อเปิดใจรับรู้ถึงคุณค่าของสิ่งที่

ธรระพี ประช เลิก ตระหนี่ ตลอดไป (๒) ๓๑๙ ทานเป็นประจํา เสมือนการเตรียมนาวาลำใหญ่ ที่จะนำพาให้ เราข้ามพ้นจากทุกข์…

เนื้อหาในบทนี้พูดถึงความสำคัญของการสร้างบารมีผ่านการทำทานอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งช่วยในการข้ามพ้นทุกข์และช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้บรรลุนิพพาน โดยมองว่าชีวิตนั้นเปรียบเสมือนการเดินทางในมหาสมุทรที่ต้องเตรียมเสบีย

ธรรมะ ประช มหาทาน คือเสบียงสู่ความหลุดพ้น มหาชนด้วยสังคหวัตถุ ๔ ดำรงอยู่ในฐานะแห่งบิดาของพระนคร จึงเป็นที่รักแ…

…่การบำเพ็ญบุญร่วมกัน พระราชาทรงนำชาวเมืองมาร่วมรักษาศีลและได้จัดถวายทานเพื่อส่งเสริมจิตใจที่ดีให้แก่ประชาชนทุกคน การที่พระเจ้าเกรวยมหาราชตระหนักถึงธรรมะและความสำคัญของศีลธรรมนี้ได้ส่งผลดีต่อการพัฒนาร่วมกั…

ธรรมะ ประช มหาทาน คือเสบียงสู่ความหลุดพ้น ๓๓๔ กระทำสักการะใหญ่แล้วถวายทาน อีกทั้งได้ทูลอาราธนาให้มา ฉันในวันต่…

บทความนี้กล่าวถึงการถวายมหาทานเพื่อเป็นเสบียงในการหลุดพ้น เมื่อพระราชาถวายเครื่องสมณบริโภคและได้รับโอวาทให้ไม่ประมาท โดยเปรียบเทียบว่าของที่ถูกไฟไหม้ไม่เป็นประโยชน์ หากแต่สิ่งที่เรานำออกไปด้วยการให้ทา

ธรรมะ ประช มหาทาน คือเสบียงสู่ความหลุดพ้น สอนให้มองลึกไปอีกว่า ทาน แม้ผู้รู้จะสรรเสริญอยู่ก็จริง แต่ อย่าลืมว่…

บทความนี้อธิบายถึงบทบาทของมหาทานที่เป็นเสบียงในการเดินทางสู่การหลุดพ้นจากวัฏสงสาร โดยเน้นการให้ทาน รักษาศีล และปฏิบัติธรรมตามโอวาทของพระพุทธเจ้า ทานเป็นการสั่งสมบุญที่จะติดตามเราไปทุกที่ หากเราปฏิบัติ

ธรรมะ ประช สังฆทาน ประเสริฐกว่า ปาฏิบุคคลิกทาน ๓๔๐ คือได้อาวาสเป็นที่สบาย บ้านเมืองปราศจากศึกสงคราม ภัย ร้ายแร…

ในสังคมไทยปัจจุบันมีเรื่องราวดีๆ และคนดีๆ มากมาย แต่ข่าวดีไม่ค่อยได้รับการนำเสนอ ทำให้คนวิตกกังวลมากเกินไป ทำให้เราควรมุ่งเน้นสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้น เช่น กิจกรรมที่ทำให้ผู้คนเลิกดื่มและสูบ ซึ่งเป็นกิจกรร

ธรรมะ ประช สังฆทาน ประเสริฐกว่า ปาฏิบุคคลิกทาน กับภิกษุสงฆ์อยู่หรือไม่” ๓๔๒ คฤหบดีทูลตอบว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เ…

เนื้อหานี้พูดถึงความสำคัญของการให้ทานในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของการสังฆทาน ซึ่งมีอานิสงส์มากกว่าการให้ทานเฉพาะบุคคล นอกจากนี้ยังมีการชี้ให้เห็นถึงความยากในการจำแนกว่าภิกษุใดเป็นอรหันต์

ธรระพี ประช สังฆทาน ประเสริฐกว่า ปาฏิบุคคลิกทาน ကဇက ถ้าภิกษุผู้อยู่ป่าเป็นวัตร เป็นผู้ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ถือตัว ไม่…

บทความนี้อธิบายถึงความสำคัญของการถวายสังฆทานเมื่อมีจิตใจที่ตั้งมั่นและมีสติ โดยเชื่อว่าเมื่อทำบุญด้วยใจเลื่อมใส จะนำไปสู่ความสุขในสุคติโลกสวรรค์ การอธิบายของพระพุทธเจ้าชี้ให้เห็นว่า การถวายทานที่ถูกต้

ธรรมะ ประช สังฆทาน ประเสริฐกว่า ปาฏิบุคคลิกทาน ๓๔๔ ปุคคลิกทาน แม้จะมีเจตนาดีคืออยากได้บุญมากๆ แต่ถือว่ายัง ไม่…

บทความนี้อธิบายถึงความสำคัญของการให้สังฆทานซึ่งมีผลบุญมากกว่าปาฏิบุคคลิกทาน โดยเน้นว่าการทำบุญกับพระสงฆ์นั้นเป็นรูปแบบที่ให้ผลที่แท้จริง และไม่มีเนื้อนาบุญอื่นที่ยิ่งใหญ่กว่านี้อีก ผู้ให้ควรทำจิตให้เป

ธรระพี ประช สังฆทาน ประเสริฐกว่า ปาฏิบุคคลิกทาน ๓๔๕ หยุดนิ่งให้ได้ทุกวัน ทำตัวทำใจให้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายในให้…

ธรระพี ประช ทาน คือชีวิต ๓๖๕ หนทางทั่วทุกแห่งในโลกล้วนแต่ไม่ปลอดภัย เพราะไม่ ว่าเราจะเดินทางไปทางน้ำก็ต้องเสี่ย…

บทความนี้สำรวจความสำคัญของการเลือกหนทางที่ถูกต้องในการดำเนินชีวิต โดยชี้ให้เห็นว่าเส้นทางในโลกนี้มักมีอันตรายและความไม่แน่นอน แต่มีวิธีเดียวที่สามารถนำเราไปสู่ความสุขและความปลอดภัย นั่นคือการทำจิตใจให

ธรระพี ประช ทาน คือชีวิต ๓๖๗ ได้สั่งสมบุญกุศลใดไว้บ้าง และมองไกลไปถึงชีวิตหลังความตาย ด้วยว่า ตายแล้วไปไหน มีสุ…

บทความนี้พูดถึงการสะสมบุญกุศลและความสำคัญของการไม่ประมาทในชีวิต รวมถึงเรื่องราวเกี่ยวกับพระภิกษุที่ได้รับการถวายภัตตาหารจากลูกสะใภ้ในศตวรรษพุทธกาล ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเชื่อในบุญและชีวิตหลังความตายที

ธรระพี ประช สู่หนทางสวรรค์ ๔๒๓ ผู้มีบุญก็ไม่ประมาทในชีวิต เพราะมองเห็นทุกข์ เห็นโทษของ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่…

บทความนี้เน้นถึงความสำคัญของการไม่ประมาทในชีวิต โดยมองเห็นทุกข์จากการเกิดแก่เจ็บตาย ประกอบกับการตระหนักถึงการสร้างบุญเพื่อความสุขและการปฏิบัติธรรม สร้างความสงบ ให้นั่งทำสมาธิร่วมกันทั้งครอบครัว และสนั

ธรระพี ประช เป็นมนุษย์ สุดประเสริฐ ๔๒๗ เงินทองที่หามาได้ด้วยความเหนื่อยยาก เมื่อเปรียบเทียบกายมนุษย์ คือ สังขาร…

บทความนี้อธิบายถึงคุณค่าของการเป็นมนุษย์ว่าเป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการสั่งสมบุญ เนื่องจากร่างกายมนุษย์มีความสามารถในการสร้างบารมีสูงสุด เมื่อเปรียบเทียบกับการมีชีวิตในรูปแบบอื่นๆ เช่น เทวดา หรือสัตว์อื่

ธรระพี ประช ที่พึ่งในภพหน้า ๔๓๕ เราเกิดมาภพชาติหนึ่งเพื่อสร้างบุญบารมี ไม่ใช่เพื่อ เพลิดเพลินอยู่ในโลกนี้ ปล่อย…

เราเกิดมาภพชาติหนึ่งเพื่อสร้างบุญบารมี ไม่ใช่เพื่อเพลิดเพลินในโลกนี้ เป้าหมายสูงสุดของมนุษย์คือการบรรลุมรรคผลนิพพาน แต่คนส่วนใหญ่มักใช้เวลาทำมาหากินมากกว่าดูแลการทำบุญและปฏิบัติธรรม ถือเป็นภารกิจหลักข

ธรระพี ประช ที่พึ่งในภพหน้า ๔๓๙ แผดเผาแล้ว ก็ฉันนั้น บุคคลควรนำออกมาด้วยการให้ทาน สิ่ง ที่ให้ไปแล้ว ย่อมเป็นอัน…

บทความนี้เน้นการสั่งสมบุญและการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าก่อนละโลก กล่าวถึงความสำคัญของการให้ทาน, ความสำรวมในกายวาจาใจ และการได้อานิสงส์จากการทำดี ทำให้บุคคลเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย และใช้ชีวิตเพื่อสุขภาพจิต

ธรระพี ประช กงล้อแห่งความเจริญ ๔๔๕ ประการนี้แล้ว ธรรมะจะหนุนนำและพาชีวิตให้ไปสู่ความเจริญ ยิ่งๆ ขึ้นไปอีก การอย…

การพัฒนาชีวิตให้ไปสู่ความเจริญนั้นขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมที่ดี เช่น สถานที่ที่เหมาะสมกับการใช้ชีวิต การมีเพื่อนบ้านที่ดี และการสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีจากภายในบ้าน โดยการเข้าหานักปราชญ์และคบหาผู้มีธรรมะ ใ