การให้ทานตามพระพุทธศาสนา : หน้า 343/580

ธรรมะ ประช สังฆทาน ประเสริฐกว่า ปาฏิบุคคลิกทาน กับภิกษุสงฆ์อยู่หรือไม่” ๓๔๒ คฤหบดีทูลตอบว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ ยังให้ทานอยู่เป็นประจำ และในการให้ทานนั้น ข้าพระองค์ให้ เฉพาะในภิกษุผู้เป็นอรหันต์ หรือผู้บรรลุอรหัตมรรค ผู้ถือการ อยู่ป่าเป็นวัตร ผู้ถือการเที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตร ผู้ถือการนุ่งห่ม ผ้าบังสุกุลเป็นวัตร ไม่ได้ให้กับภิกษุสงฆ์ทั่วไป” พระพุทธองค์ทรงมีพุทธประสงค์จะทำความเห็นของ ทานบดีท่านนี้ให้ตรง จึงตรัสสอนว่า “ดูก่อนคฤหบดี ท่านยัง เป็นคฤหัสถ์ บริโภคกาม อยู่ครองเรือน นอนเบียดเสียดบุตร ยังทัดทรงดอกไม้ ของหอมและเครื่องลูบไล้ ยินดีทองและเงินอยู่ เป็นเรื่องที่รู้ได้ยาก ว่าภิกษุเหล่านี้เป็นพระอรหันต์ หรือเป็น ผู้บรรลุอรหัตตมรรค ท่านไม่ควรให้ทานจำเพาะเจาะจงภิกษุ รูปใดรูปหนึ่ง เพราะทานนั้นจะกลายเป็นปาฏิบุคคลิกทาน ซึ่งมี อานิสงส์น้อยกว่าการถวายเป็นสังฆทาน ดูก่อนคฤหบดี ถ้าแม้ภิกษุผู้ถือธุดงค์อยู่ป่าเป็นวัตร ถือ ผ้าบังสุกุลเป็นวัตร หรือบิณฑบาตเลี้ยงชีพเป็นวัตร ยังเป็น ผู้ฟุ้งซ่าน ถือตัวจัด พูดพล่าม มีสติเลอะเลือน ไม่มีสัมปชัญญะ มีใจไม่ตั้งมั่น มีจิตพลุ่งพล่าน ไม่สำรวมอินทรีย์ เมื่อเป็นอย่างนี้ ภิกษุรูปนั้นก็สมควรถูกตำหนิติเตียน แม้เทวดาก็ไม่สรรเสริญ