เลิกตระหนี่และการให้ทาน : หน้า 316/580

ธรระพี ประช เลิก ตระหนี่ ตลอดไป(๒) ๓๑๕ คนตระหนี่มาช้านาน วันนี้เรารู้แล้วว่า การให้ทานเป็นสิ่งที่ดี ขอให้ทุกคนช่วยกันบริจาคทานเถิด” บุตรธิดาและภรรยา รวมทั้งข้าทาสกรรมกร ได้ยิน ถ้อยคำอันเป็นมงคลเช่นนั้น ต่างอนุโมทนาในกุศลจิตศรัทธา ของท่านเศรษฐี และบอกให้คนตีกลองร้องป่าวประกาศว่า ใครอยากได้เงินทอง แก้วมณี แก้วมุกดา หรือข้าวปลาอาหาร ขอให้มารับที่บ้านของอิลลีสเศรษฐี คนยากจนทั้งหลายได้ ยินข่าวแล้วต่างพากันถือภาชนะต่างๆ ไปยืนชุมนุมกันที่ประตูบ้าน ท้าวสักกะทรงให้เปิดห้องที่เต็มไปด้วยรัตนะ ๗ และให้มหาชน ช่วยกันขนไปตามแต่จะขนไปได้ ชาวชนบทคนหนึ่งบอกว่า ตนไม่มีโคเทียมเกวียน ท่าน เศรษฐีจ่าแสงจึงมอบโคคู่ให้พร้อมเกวียนคันงาม ให้ขนรัตนะ ๗ จนเต็มเกวียน จากนั้นเขาได้ขับออกไปนอกเมืองเพื่อเดินทาง กลับบ้าน ขณะขับไปก็พรรณนาคุณของท่านเศรษฐีไม่ขาดปาก ฝ่ายอิลลีสเศรษฐีกำลังนั่งดื่มสุราด้วยความมึนเมา เมื่อได้ยิน เสียงนั้น ก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า หนุ่มบ้านนอกคนนี้ เอาชื่อของเรา มากล่าวอ้าง จึงรีบโผล่ออกจากพุ่มไม้ ร้องตวาดเสียงดังว่า “เจ้าคนบ้านนอก นั่นโคของข้า รถก็ของข้า เจ้าเอามา ได้อย่างไร” พลางรีบวิ่งไปจับสายตะพายของโคไว้ทันที