มหาทานและการหลุดพ้น : หน้า 335/580

ธรรมะ ประช มหาทาน คือเสบียงสู่ความหลุดพ้น ๓๓๔ กระทำสักการะใหญ่แล้วถวายทาน อีกทั้งได้ทูลอาราธนาให้มา ฉันในวันต่อๆ ไปจนครบ ๗ วัน วันสุดท้ายทรงจัดเตรียมบริขาร ทุกอย่าง ตกแต่งตั่งเตียงและตั่งที่ทำด้วยแก้ว ๗ ประการ ทรง วางเครื่องสมณบริโภคไว้ตรงหน้า และเปล่งวาจาถวายว่า “พระคุณเจ้าผู้เจริญ โยมขอถวายเครื่องสมณบริขารเหล่านี้ แด่พระคุณเจ้าทุกๆ พระองค์” หลังจากพระปัจเจกพุทธเจ้า ฉันภัตตาหารแล้ว ผู้เป็นประธานสงฆ์ได้ตรัสอนุโมทนาว่า “เมื่อเรือนถูกไฟไหม้ บุคคลผู้เป็นเจ้าของขนสิ่งของใด ออกไปได้ สิ่งของนั้นย่อมเป็นประโยชน์แก่เจ้าของ แต่ของที่ถูก ไฟไหม้ย่อมไม่เป็นประโยชน์แก่เขา โลกกำลังถูกชราและมรณะ เผาอยู่อย่างนี้ บุคคลควรจะนำออกด้วยการให้ทาน ทานที่ให้ ไม่ว่ามากหรือน้อย ย่อมชื่อว่า นำออกดีแล้ว” ครั้นพระสังฆเถระ อนุโมนาเช่นนี้แล้ว ได้ให้โอวาทพระราชาว่า “ขอพระองค์ทรง เป็นผู้ไม่ประมาทเถิด” จากนั้นก็เหาะขึ้นสู่อากาศ ทำช่อฟ้าให้ แยกเป็นสองส่วน และกลับไปที่เงื้อมเขานันทมูลกะในทันที แม้บริขารที่พระราชาถวายพระสังฆเถระก็ลอยตามไปพร้อม พระเถระนั่นเอง สรรพางค์กายทั้งสิ้นของพระราชาและพระเทวี ต่างเต็มตื้นไปด้วยมหาปีติอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ส่วนพระปัจเจกพุทธเจ้าที่เหลือต่างทะยอยกล่าว น