พระสัมมา-สัมพุทธเจ้า : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 111 / 170

ธรรมะเพื่อประช พระปิณโฑลภารทวาชเถระ (๑) ๑๒๕ มนุษย์ทั้งหลายเมื่อปรารถนาสิ่งหนึ่งประการใดแล้ว หากหมั่นประกอบเหตุแห่งความปรารถนานั้นๆ ด้วยการสร้าง ความดีสั่งสมบุญบารมี มีการให้ทาน รักษาศีลและเจริญภาวนา ป

บทความนี้เน้นความสำคัญของการปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพื่อให้บรรลุความปรารถนาในชีวิต โดยเน้นการสร้างความดีผ่านการให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา โดยเฉพาะการตั้งจิตอยู่ที่ศูนย์กลางกาย

ธรรมะเพื่อประช พระปิณโฑลภารทวาชเถระ(๒) ๑๓๘ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ ในสมัยที่ยังเป็น พระโพธิสัตว์ ท่านจะเกิดมากี่ภพกี่ชาติก็ตาม ล้วนมีเป้าหมาย ทำพระนิพพานให้แจ้ง เกิดมาแสวงหาความบริสุทธิ์ กาย ว

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ในอดีตมีเป้าหมายเดียวกันคือการเข้าถึงพระนิพพาน โดยเน้นการทำความบริสุทธิ์ของกาย วาจา ใจ ผ่านการให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาเพื่อกำจัดกิเลส. จรรยายถึงการสั่งสมคุณธรรมและควา

ธรรมะเพื่อประช พระปิณโฑลภารทวาชเถระ (๓) ១៤៩ เป็นอานิสงส์ มิใช่มีความถึงพร้อมแห่งสมาธิเป็นอานิสงส์ มิใช่มีญาณทัสสนะเป็นอานิสงส์ แต่พรหมจรรย์นี้มีเจโต- วิมุตติอันไม่กำเริบ เป็นประโยชน์ เป็นแก่นสาร เป็นท

บทความนี้พูดถึงชีวิตและอานิสงส์ของสมณะ ในการมุ่งแสวงหาความบริสุทธิ์โดยใช้ศีล สมาธิ และปัญญา ว่าชีวิตของสมณะเป็นชีวิตที่สงบสันโดษและมีอิสระจากโลกภายนอก โดยไม่แสวงหาสิ่งที่เป็นลาภสักการะ การครองเรือนที่

ธรรมะเพื่อประช พระปิณโฑลภารทวาชเถระ (๔) ๑๕๗ การดำาเนินชีวิตที่ผิดพลาดในภพชาตินี้ เป็นอันตราย อย่างยิ่ง เพราะจะทำให้พลัดตกไปสู่อบายภูมิ คือไปเกิดเป็น สัตว์เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย สัตว์นรก เป็นเวลายาวนาน

การดำเนินชีวิตที่ถูกต้องตามธรรมะเป็นเรื่องสำคัญ เพื่อหลีกเลี่ยงการตกไปสู่อบายภูมิ ซึ่งจะทำให้เกิดทุกข์มากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องกลับมาเป็นมนุษย์ในภพชาติถัดไป การมีชีวิตที่ดีในฐานะมนุษย์ จำเป็นต

Boประช ๓๐ ปี ที่รอคอย ๑๖๖ สิ่งที่เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสําเร็จในชีวิต ของเรา คือ บุญกุศลที่เราได้ทำไว้อย่างดีแล้ว จะเป็นเครื่อง สนับสนุน ให้เราได้บรรลุจุดประสงค์ของชีวิต เราจะเข้าถึง ความเป็นเศ

บทความนี้สำรวจถึงความสำคัญของบุญในชีวิตเพื่อบรรลุเป้าหมายสูงสุด ระบุว่าบุญคือปัจจัยที่นำเราไปสู่การประสบความสำเร็จและความสุขในชีวิต อ้างอิงคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเกี่ยวกับบุคคลที่สามารถพ้นจากปัญหา

ธรรมะเพื่อประช จุ ด ห ม า ย สู งสุ ด ข อ ง ชี วิ ต ๑๗๕ จุดประสงค์ของชีวิต ก็เพื่อกระทำาพระนิพพานให้แจ้ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อครั้งที่พระองค์ยังสร้างบารมีเป็น พระบรมโพธิสัตว์อยู่ จะเกิดกี่ภพกี่ชาติ

บทความนี้นำเสนอถึงจุดประสงค์สูงสุดของชีวิตคือการเข้าถึงพระนิพพาน โดยการฝึกฝนจิตใจและทำความดีตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในสมัยที่ท่านเป็นพระโพธิสัตว์ ท่านได้สร้างบารมีตลอดหลายชาติ จนสุดท้ายได้ต

ธรรมะเพื่อประชll พากเพียรเพื่อ พระนิพพาน ១៨៤ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว มีความบริสุทธิ์หมดจดจากกิเลสอาสวะทั้งปวง ได้เข้าถึงฝั่งแห่ง พระนิพพาน อันเป็นแดนเกษมจากโยคะ ที่ความ

บทความนี้เสนอถึงความสำคัญของการสะสมบุญบารมีเพื่อไปถึงพระนิพพาน ซึ่งเป็นแดนแห่งความสุขอย่างแท้จริง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นตัวอย่างแห่งผู้รู้ ผู้เบิกบานที่ต้องศึกษาความดี โดยยกคำสอนจากพระพุทธองค์มาสน

ธีระ ประชา หยุดใจเป็นสำเร็จทุกอย่าง ១៩២ จิตของบุคคลที่ตั้งไว้ผิดที่ ย่อมถูกความโลภ โกรธ หลง เข้ามาครอบง่า ทําให้คิดผิด พูดผิด ทําผิดได้ง่าย ซึ่งเป็นเหตุน่า ความทุกข์มาให้บุคคลนั้น แต่จิตของบุคคลที่ตั้

จิตที่ตั้งไว้ผิดที่มักนำไปสู่ความทุกข์ ขณะที่จิตที่ตั้งไว้ ณ ศูนย์กลางกายจะส่งผลดีต่อความคิด พูด และการกระทำ เมื่อจิตถูกกลั่นให้บริสุทธิ์จะนำไปสู่ความสุขและความเจริญ ในความพยายามในการพัฒนาจิตใจ บัณฑิต

ธรรมะเพื่อประชา มุ่งสู่โลกุตรธรรม ๒๐๐ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน มีความบริสุทธิ์ หมดจดพ้นจากกิเลสอาสวะทั้งปวง ได้เข้าถึงฝั่ง แห่งนิพพานอันเป็นแดนเกษมจากโยคะ ที่ความทุกข์ใดๆ ไม

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นผู้ที่รู้และตื่นรู้ มีความบริสุทธิ์พ้นจากกิเลส อันนำไปสู่การเข้าถึงนิพพาน ซึ่งเป็นที่ไม่มีทุกข์อันใด พระองค์ได้สั่งสมบุญบารมีมายาวนานและสอนให้ชาวพุทธเจริญรอยตาม โดยการสร้างคว

ธรระพี ประช อยู่กับปัจจุบัน ธรรม ២០៩ พระธรรมกาย เป็นกายตรัสรู้ธรรมของมนุษย์ทุกๆ คน เราจะรู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอด ในธรรมทั้งหลายทั้งปวง ก็ต้อง อาศัยธรรมกายนี้ เพราะว่าเป็นกายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยสติ ปัญญา

บทความนี้พูดถึงธรรมกายซึ่งเป็นกายตรัสรู้ที่สำคัญสำหรับมนุษย์ทุกคน โดยกล่าวว่าการเข้าถึงธรรมกายจะต้องอาศัยใจที่หยุดนิ่งเท่านั้น การอยู่กับปัจจุบันนั้นมีความสำคัญ เพราะอดีตเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้วและอนาค

ธรรมะเพื่อประช อยู่กับปัจจุบันธ น ธรรม ๔ เดือน ต่อจากนี้ไป พระพุทธองค์จะดับขันธปรินิพพาน ใครที่ ยังปฏิบัติเข้าไม่ถึงธรรมกาย ยังไม่ได้เป็นพระอรหันต์ ก็ให้เร่ง รีบทำความเพียร อย่าประมาท แต่ยังมีพระภิกษุ

ในบทความนี้ กล่าวถึงการเตรียมตัวก่อนพระพุทธองค์จะดับขันธปรินิพพาน และการมุ่งมั่นในการปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าถึงพระอรหันต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของภิกษุธรรมารามที่รู้ตัวว่าตนเองยังมีกิเลส ทั้งที่ได้รับโ

ธรรมะเพื่อประชll ละตัณหาได้ไม่ต้องเกิดอีก ๒๑๙ การเกิดเป็นทุกข์ ถ้าเกิดบ่อยๆ ก็ต้องทุกข์บ่อยๆ มีทุกข์ ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาดูโลก จนกระทั่งถึงวันหลับตาลาโลก ในวัน สุดท้ายของชีวิต ไม่มีใครที่จะหนีความตายไปไ

การเกิดเป็นทุกข์และทุกคนต้องเผชิญกับความตาย ความเข้าใจเกี่ยวกับความเป็นจริงนี้สามารถช่วยให้เราใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท โดยเน้นการทำบุญและสงเคราะห์เพื่อนมนุษย์เพื่อทำให้ชีวิตมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น ตามที่

ธรรมะเพื่อประชา บัณฑิต ผู้แสวงหาทางพ้นทุกข์ ๒๒๘ เราเกิดมาสร้างบารมี มีเป้าหมายว่าจะทำพระนิพพาน ให้แจ้ง เพื่อไปดับต้นเหตุแห่งทุกข์ ให้เข้าถึงบรมสุขอันแท้จริงที่ เป็นนิรันดร์ เมื่อเรามีความตั้งใจที่ดีอย

การเกิดมาของเรานั้นมีเป้าหมายเพื่อสร้างบารมีให้สมบูรณ์ และเข้าถึงบรมสุขอันแท้จริง นักบัณฑิตผู้มีความตั้งใจดีจะต้องชำระกาย วาจา ใจของตัวเองให้สะอาด เพื่อที่จะมีความเข้มแข็งในการนำบุญและชักชวนผู้อื่นมาร

ธรรมะเพื่อประชา บัณฑิต ผู้แสวงหาทางพ้นทุกข์ ๒๓๒ พระบรมศาสดาทรงตอบคำถามของท่านอชิตะว่า “โลก คือหมู่สัตว์อันอวิชชา คือความไม่รู้แจ้งปิดบังไว้ หมู่สัตว์จึงเป็น ผู้หลงดุจอยู่ในที่มืด เพราะความอยากมีประการ

ในบทสนทนาระหว่างพระบรมศาสดากับท่านอชิตะ พระองค์ได้อธิบายว่าโลกนี้อันเต็มไปด้วยอวิชชาและความอยากเป็นต้นเหตุของความทุกข์ และการที่สัตว์โลกหลงอยู่ในความมืดนั้นเป็นผลจากการไม่มีปัญญา ในการแสวงหาทางพ้นทุกข

ธรรมะเพื่อประช บัณฑิต ผู้แสวงหาทางพ้นทุกข์ ๒๓๓ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเห็นว่า อชิตมาณพเป็น บัณฑิตนักปราชญ์ที่ใครในการศึกษาจริงๆ จึงตรัสตอบคําถามที่ ลึกซึ้งนั้นว่า “เรารู้ถึงที่ดับของนามรูปทั้งหมดอย่างไ

บทเรียนจากการสนทนาระหว่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากับอชิตมาณพ สอนให้เห็นถึงวิธีการปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์ และการเห็นธรรม ซึ่งเน้นความไม่กำหนัดในกาม มีสติในทุกขณะ และการพัฒนาไปสู่อายตนนิพพาน การสนทนาระหว่างผู้ร

ธรระพี ประช ผู้ข้ามพ้นวัฏฏะ ๒๓๗ การเจริญสมาธิภาวนาเป็นสิ่งที่ดีงาม เป็นความดีอันยิ่ง และเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุดของการเกิดมาเป็นมนุษย์ โดยหมั่น ฝึกฝนอบรม กาย วาจา ใจ ของเราให้สะอาดบริสุทธิ์อยู่เสมอ การ

การเจริญสมาธิภาวนาเป็นวิธีที่ช่วยให้มนุษย์เข้าถึงความดีและความบริสุทธิ์ การปฏิบัติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ช่วยให้เราดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ท่ามกลางความทุกข์ที่เป็นพื้นฐานของชีวิต การดับทุ

Bะ ประชา l ผู้ข้ามพ้นวัฏฏะ ๒๔๐ **ข้าพระพุทธเจ้ามีนามว่า ปุณณกะ มีความประสงค์ ใคร่จะถามปัญหาพระองค์ ผู้หาความหวาดหวั่นมิได้ พระองค์ ทรงมีพระพักตร์เบิกบานไม่เคร่งเครียด มีวรรณะผ่องใส มี พระปัญญากว้างขวา

เรื่องราวของปุณณกะที่ได้ทูลถามพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับเหตุผลที่หมู่มนุษย์บูชายัญสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพื่อหวังในสิ่งที่ตนปรารถนา ซึ่งเป็นสาเหตุในการยึดติดในวัฏฏะ. พระบรมศาสดาตรัสว่า การบูชายัญนั้นไม่ช่วยให้ข้

ธรรมะเพื่อประช ผู้ข้ามพ้นวัฏฏะ ๒๔๑ ปุณณกะผู้เป็นปราชญ์ทูลถามต่ออีกว่า “ถ้าผู้บูชายัญ เหล่านั้นข้ามพ้นชาติชราเพราะยัญของตนไม่ได้ เมื่อเป็นเช่นนั้น ใครเล่าในเทวโลก หรือมนุษยโลกจะข้ามพ้นชาติชราในวัฏฏะได้

บทสนทนาระหว่างพระพุทธเจ้าและปุณณกะเรื่องการข้ามพ้นชาติชราในวัฏฏะ โดยกล่าวถึงความอยากและความสงบของจิต ซึ่งเป็นหนทางสู่การบรรลุอรหันต์ การแก้ปัญหาที่ลุ่มลึกที่พระศาสดาทรงสอนไว้ส่งผลให้ปุณณกะมีปัญญาแจ่มแ

ธรรมะเพื่อประช คำถามนำไปสู่ความหลุดพ้น ២៤៥ เราโชคดีที่ได้อัตภาพเป็นมนุษย์ ได้มีโอกาสดีที่จะสร้าง บารมี จึงเร่งสร้างความดีให้เต็มที่ ตักตวงเอาบุญกุศลกันไปให้ มากๆ เพราะบุญเท่านั้นที่เป็นที่พึ่ง เป็นมิต

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการทำความดีและการสร้างบารมีในชีวิตมนุษย์ โดยเชื่อว่าบุญและความดีเป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดตลอดกาล ชี้ให้เห็นถึงการเจริญภาวนาและการทำตนให้พ้นจากทุกข์และอุปสรรคในชีวิต ตามหลักธรรม

ธรรมะเพื่อประชll คำถามนำไปสู่ความหลุดพ้น ២៤៨ เป็นชฏิล คือนักบวชประเภทหนึ่งที่มีในสมัยนั้น ปรารถนาจะ หลุดพ้นจากทุกข์ เมื่ออินทรีย์แก่กล้า บุญบันดาลให้มาพบแสง สว่าง ท่านได้พบกับยอดกัลยาณมิตร คือ พระสัมม

เรื่องราวเกี่ยวกับชายชฏิลผู้มีความปรารถนาหลุดพ้นจากทุกข์ เมื่อได้พบกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เขาได้ตั้งคำถามที่สำคัญเกี่ยวกับการเป็นคนสันโดษ ความอยาก และการรู้จักอดีต อนาคต ด้วยปัญญา พระพุทธองค์สอนให้เขา