ธรรมะเพื่อประช : หน้า 234/580

ธรรมะเพื่อประช บัณฑิต ผู้แสวงหาทางพ้นทุกข์ ๒๓๓ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเห็นว่า อชิตมาณพเป็น บัณฑิตนักปราชญ์ที่ใครในการศึกษาจริงๆ จึงตรัสตอบคําถามที่ ลึกซึ้งนั้นว่า “เรารู้ถึงที่ดับของนามรูปทั้งหมดอย่างไม่มีเหลือ เพราะวิญญาณดับไปก่อน นามรูปจึงดับไป ณ ที่นั้นเอง ในขณะนั้นเองดวงตาเห็นธรรมได้บังเกิดขึ้นกับท่านอชิตะ และท่านได้ทูลถามถึงข้อควรปฏิบัติ โดยกล่าวถามอย่างชาญ ฉลาดว่า “ชนผู้ได้เห็นธรรมแล้ว และชนผู้ยังต้องศึกษาอยู่ สองพวกนี้มีอยู่ในโลกเป็นอันมาก พระองค์มีปัญญาแก่กล้า ขอทรงโปรดตรัสบอกวิธีการปฏิบัติแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ผู้ได้เห็นธรรมแล้ว และ ชนผู้ต้องศึกษาอยู่ ต้องเป็นผู้ไม่กำหนัดในกามทั้งหลาย มีใจ ไม่ขุ่นมัว ฉลาดในธรรมทั้งปวง และมีสติอยู่ทุกเมื่อ” ครั้นพระ บรมศาสดาทรงแก้ปัญหาให้อชิตมาณพแล้ว ท่านได้สําเร็จ พระอรหัตผลในกาลบัดดล และได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุใน พระธรรมวินัย เราจะเห็นได้ว่า ผู้รู้กับผู้รู้สนทนากัน จะสนทนาแต่เรื่อง ที่เป็นสาระ เป็นประโยชน์ที่จะนำออกจากทุกข์ ให้หลุดพ้นออก ไปจากภพทั้งสาม พูดแล้วชวนให้หมดกิเลสไปสู่อายตนนิพพาน ไม่ได้คุยเรื่องที่ติดอยู่ในโลกติดกับวัตถุเลย เราเป็นชาวพุทธ