การบูชายัญและการข้ามพ้นวัฏฏะ : หน้า 241/580

Bะ ประชา l ผู้ข้ามพ้นวัฏฏะ ๒๔๐ **ข้าพระพุทธเจ้ามีนามว่า ปุณณกะ มีความประสงค์ ใคร่จะถามปัญหาพระองค์ ผู้หาความหวาดหวั่นมิได้ พระองค์ ทรงมีพระพักตร์เบิกบานไม่เคร่งเครียด มีวรรณะผ่องใส มี พระปัญญากว้างขวางลึกซึ้งทรงรู้เหตุที่เป็นรากเหง้าของสิ่งทั้งปวง ข้าพระพุทธเจ้าขอทูลถามปัญหาว่า บรรดาหมู่มนุษย์ในโลกนี้ คือ ฤาษี กษัตริย์ พราหมณ์เป็นจำนวนมาก อาศัยอะไรจึงบูชายัญ บวงสรวงเทวดา ขอพระองค์โปรดตรัสบอกความข้อนี้ด้วยเถิด” พระบรมศาสดาทรงพยากรณ์ปัญหาว่า “หมู่มนุษย์เหล่า นั้นอยากได้ของที่พวกตนปรารถนา ซึ่งล้วนแต่ยังเป็นของที่มี ความเสื่อมความชรา ทำให้แปรเปลี่ยน เพราะอาศัยความอยาก จึงบูชายัญบวงสรวงเทวดา” ปุณณกะได้ทูลถามต่อว่า “หมู่มนุษย์เหล่านั้น ถ้าไม่ ประมาท ในยัญของตน จะข้ามพ้นชาติและชราได้หรือไม่ พระพุทธเจ้าข้า” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสตอบว่า “หมู่มนุษย์ เหล่านั้นมุ่งลาภที่ตนหวัง จึงพูดสรรเสริญการบูชายัญ รำพันถึง สิ่งที่ตนปรารถนา ก็เพราะอาศัยลาภ เราตถาคตกล่าวว่าผู้บูชา ยัญเหล่านั้น ยังเป็นคนกำหนัดยินดีในภพ ไม่อาจข้ามพ้นชาติ ชราในวัฏฏะไปได้” *มก. ปุณณกมาณพ เล่ม ๖๗ หน้า ๖๔