การจัดเครื่องไทยธรรมถวายพระภิกษุสงฆ์ : หน้า 8/27

6. การจัดเครื่องไทยธรรมถวายพระภิกษุสงฆ์ ไทยธรรม คือ วัตถุสิ่งของต่าง ๆ ที่สมควรถวายพระภิกษุสงฆ์ เพื่อไว้บริโภคใช้สอยโดยไม่ขัดแก่พระวินัย ปกติ หมายถึง ปัจจัย 4 กล่าวคือ เป็นเครื่องเลี้ยงชีวิต 4 อย่าง อันได้แก่ 1. จีวร ใช้นุ่งห่ม เพื่อกันความหนาวร้อนและเหลือบยุง ทั้งใช้ปกปิดสิ่งที่น่าละอายด้วย 2. บิณฑบาต ใช้บริโภค เพื่อบรรเทาความหิวกระหายให้มีกำลังพอที่ประพฤติพรหมจรรย์ต่อไป 3. เสนาสนะ ใช้อยู่อาศัย เพื่อป้องกันความหนาวร้อน และเหลือบยุงตลอดจนความ แปรปรวนของฤดูกาล ทั้งใช้เป็นที่พักผ่อนด้วย 4. คิลานเภสัช ใช้รักษาโรค เพื่อป้องกันรักษาทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นจากความเจ็บไข้มาเบียดเบียน นอกจากนี้ยังหมายรวมถึงสิ่งของที่นับเนื่องในปัจจัย 4 ด้วย ได้แก่ 1. เครื่องนุ่งห่มทุกชนิดที่ทำจากผ้า และมีสีไม่ฉูดฉาดบาดตา หรือหรูหรามีค่าเกินไป 2. อาหาร เครื่องขบฉันทั้งของหวาน ของคาว ตลอดจนเครื่องดื่มนานาชนิด ยกเว้น เครื่องดองของเมา เช่นสุรา เมรัย และยาเสพติดให้โทษทุกชนิด 3. เครื่องอุปกรณ์ที่อยู่อาศัย ตลอดจนเครื่องใช้ไม้สอยที่จำเป็นต่าง ๆ ได้แก่ ตู้ เตียง โต๊ะ เก้าอี้ ที่นอน เสื่อ หมอน มุ่ง พรม ดอกไม้ ธูปเทียน และปัจจัย (เงิน) รวมถึง เครื่องชำระล้างร่างกาย และเครื่องนุ่งห่มให้สะอาดถูกสุขลักษณะ เช่น สบู่ถูตัว แปรงสีฟัน กระดาษเช็ดปาก ผงซักฟอก เป็นต้น 4. ยารักษาโรค และเครื่องบำบัดความป่วยไข้ทุกชนิด ตลอดจนเภสัช 5 คือ เนยใส เนยขึ้น น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย (น้ำตาล) 6.1 ประเภทเครื่องไทยธรรมที่ประเคนถวายพระภิกษุสงฆ์ได้เฉพาะเช้าถึงเที่ยงเท่านั้น พระวินัย พุทธบัญญัติห้ามมิให้พระภิกษุสงฆ์รับประเคนเครื่องไทยธรรม ประเภทอาหารทั้งหมด เมื่อเลยเที่ยงวัน ไปแล้ว หากได้นำไทยธรรมประเภทอาหารไปวัดหลังเที่ยงวัน และตั้งใจถวายพระภิกษุสงฆ์ก็เพียงแต่แจ้งให้ท่านทราบ แล้วมอบสิ่งของเหล่านั้นไว้แก่ศิษย์ของท่านเก็บรักษา เพื่อจะได้นำถวายท่านในวันต่อไป เครื่องไทยธรรมเหล่านี้ ได้แก่ 1. อาหารสด มีอาหารคาวหวาน รวมทั้งผลไม้ทุกชนิด 2. อาหารแห้ง อาหารเสบียงทุกชนิด เช่น ปลาเค็ม เนื้อเค็ม ข่าวสาร เกลือ น้ำตาล เป็นต้น 3. อาหารเครื่องกระป๋องทุกประเภท เช่น นม โอวัลติน ผลไม้กระป๋อง เป็นต้น 8