สติและนิยามในบริบทของพระพุทธศาสนา : หน้า 141/162

ประโยค - ชมพูปกปูด่า (สดดโม ภาโก) - หน้า ที่ 141 นิวตฉปารุปปปวะ (สติ โม ภาโก) - หน้า ที่ 141 นิยามสติ ติ เชตุปูดา คิดปา อุปปูชิ อติ นิด เอกวิทัส นาหวุา อาจุภูมิุ สุวาโกฏิกา สุตวา สุขา เอวมาห " ก็ ตาย เชตุปูดตลุด สติ วา สหส ภอ อดีรณ์ ทินู อดีที นูณ สพพล ส เทว เทว สสหสุสาน ทีนานี, กิ เสาสุตตานัน มรสุษ มฺโก น ชานาสิติโร โสปิ "นสว วสิติโก กูชติวา องฺกเสสะ ติร อตฺตนา ติโติ โกคิาวา อนิสนุโล อุปเยน ปลายโตว "อนุญาสาติ อเวา เอกนิมิโปวา ปลานิน ออมานาใน ปณทรงครุปพุชู ปบทิชิวา ภิกาย จรนโท กาลจูเขน ชาราชนโต พุทโธชนทุกขเสยยะ มิคตาสิโร ภิกาย จรนโท อาความ ปิติกาย นิทูโน นิทูโต โอกุฏิวา อตฺคูย นิสิณโน ปฏิสุตฺตทรฺถณ อดาวณํ โอกโลวา ปุตฺตสฺถ อดฺโน ปฏิจฺจิ อปสุตฺโต จินตส "สมโน กิร โคฺต โม อพากฺกวิโก" อุตตานํ จี สุขสมภาโล ปฏิสานุกรสฺโล สภุกา สมฺโน โคฺตฺ มอปฏกิํ อปสุตฺภกํ ลติสนฺติ โอ นิวาสนาปรํ สนฺตปตวา ภิกฺขาวาชนฺ ปฏิสญาณํ ลติสนฺติ โส นิวาสนปารมํ สนฺตปตวา ภิกฺขาวาชนฺ ปฏิสญาณํ ลติสนฺติ โส นิวาสนปารมํ สนฺตปตวา ภิกฺขาวาชนฺ "อาโณ องฺกฺร พราหมณามหาสโล โลโป ลภู ลูโปวารโน (๕) เยน ภควา, เตนูปสุภมิติ สทฺทา เอกมุณฺฑิ นิสิเนนน เตนา สุทธี ปฏิสญาณา กาอนฺกวา "กิ" น โป ว่า พราหมณา ลูโป วา