ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒๙ - ชุมปาทุกกฎา (ปฐมภูมิ ภาค๚๙) - หน้าที่ 22
นาขี ปุริมิ ภวบดีจตุกฺขา. เตานา ภควา ปฏิสุทธิภูมิ ภิกขเว
จิตติ ดญฺ โอ อนุคุตฺเท กุฏิ อุปภูติแลเหนื อุปกิลงฺสนุตฺติ.-เอ๋า
มนฺนา เอ ปฏิธนฺ ภาตติ วกิ๚ ฺ าโกรฺติ วาที โส ภาสมาโน
จตุพฺพี วิวรรจติเมวา ภาสติ ก็โ๚๗ กริโว กนฺทฺจิจํเมวา
กโโรฺติ อกาสโน อกโรฺติ ตาย อภิชฺชามที ปฏูรมนสยา
ดิวีวิ มินํทุจรํ ปูริติ. เอวมสฺสุ ทส อทิสฺสลมฺมปา ปริญฺญูรฺ
จุณฺณีต ตโต นํ ทุกขมนฺนติตี คโต วิวารุจฺจิโติ ตึ ปิุกคล
ทุกขมนฺนติโต ทูธริณาิฐนญาณ เดชฺสุ อาปาเรฺ วา มนฺสุเลสุ
วา คตฺตุภาวา คจฺนตฺุฏี กายตฺุกมํ มิเทฺติ อิทฺตรีวฺา
ปริยาเนน กํานิตติ วิปฏกฺธํ วิปฺากทุกฺ ญาณตฺุ เอกญฺจ
ทลฺติ ยา โส เอมิไก วิกลฺสนํ เทวํ ปฺญฺา ปณฺฑิฺ ยถกฺ
วหนฺโต อกุกํ นิวตํตตุ ชาติ น สกฺโกติ อนุวสฺส ปุรโต
อิตฺกุฏมนฺสต สุขํ ควติ พาตติ ปัจจฺฉํ ปฏิญฺญํ
อุตฺตมมนฺสปุรโต ยํ คีวา พาชาติ ปัจจฺฉํ ปฏิญฺญํ
อุภูมํ ปฏิหนฺติ อนิหิต ทวิติ การณี พาชิตฺ ตกฺษํ ตุสฺสํ
ปทานุปกิจ โนโณฏฺ คเณน มนา ปทุมเรน ดิถึ ทุกฺจิทฺ
ปุរុฐานีติ สิไต ปุกฺคล นิยามํสุด ฎตุก คฑฺฒานนสฺ
ทุกฺจรมุฑลํ กายามปี เจตสํมนิมํ ทุกฺจิ อนุพนฺธิตี.
คาถาปิยาสนัง ตีสสหสูต ภิกฺขุ สา ปฏิสโมทิหา อรหโต
ปานํตี้ สมุปฺปโรสาใบ เทสนา สากัคฺคาสผล อโสกํ.
จตุปุคคลตเรวคฺฌู.