ชมพูปัฏฐกอ - ประโยคที่ ๒ : หน้า 33/148

ประโยค๒ - ชมพูปัฏฐกอ (ปฐมภาค) - หน้า ที่ 33 มหาชนะเทพปฐกวา อจลิยา วต โก พุทธคุณา อนินนุปพุทธพรมุณสุข นาม ปฐกโด อนัญ กิฎิจิ ปฏฐม อกตวา สตูกริ นำ ปลาทุกาอาเวรรูปู สุมปฏิฏิ ติคัลติ ลุสุธิ ปวฑิม์. อด เนส กูสลากสดุลมุทธม มัน ปุกพุง โม มิโน เสฤโภ ปนานเน ห มนเนน กดคำม เทวโลภ มุนัตรา คุจณุตุ ปฏิคัต ลยาวา น วิชิตติ อภิ วิฑูติ กาเตตวา อนุสนุธิ บุญกวา ปิตุาริมตฤฏิ สานัง ราชมนเททา อณุญอโ วี ชมมราชอาม คาถามา " มโนปุณพุทธมา ธมมา มโนสวา มโนมยา มนสา เจ ปณเนน ภาสติ วา โกรติ วา ติโน นํ สุคนฺนมุติ ฉนายน อนุปโยนิติ :"" ดูกุ กนิญาจิ มโนดิ อิวัสเสนา สุพุทธิปิ ตุญูมติ จิตฺต จูติ อิมสุ ปน ปท เหนยนํ วดฺฏ ตกลูกํ ปานทฤษฺมาน ตโตปี โสมมุสต สดติ ขานสมมุตติ จิตฺตนํ ลุภติ ปฏิวํตินา เตน ปมามานํ ทุวา สมุนาคตา ธมฺมายา เวทนาทโย โยนุธา. เอเตสํ ห อุปปาทปุปจฉอญฺชเตน มโน ปุพพุมโข เตน มโนปุณพุทธมา นาม ยา ที พุรส เอกโต มหากุจฉสงมุสุส ปิตฺตุวิราทนํ วา อุปารปูชณสมฺสานํ มารกุณาณํ วา ปุญญานํ กิริโนสุด โก เตสํ ปุพพุมโขดํ ๑. สี. อนาปริเทิน