ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒- ชมพูปฏิรูปา (ปฐม ภาคโค) หน้า 107
ภควา นุนทกุมาริ คหเตวา โคติ ติมา กรีสุดสติ.
สาปี ต๙ สุภา อุทุกพิพูนที ปฏมรณเทว อฏทูลิสิตติ เกเสิ
เวลาน คหวา ตุวี โอ อยูปกุ อาคุณยาสติ อาด คํ
ตรสา วงษ์ ตสุ สหาย ตรีบ ปติวา วิชา จิต ฐสถาปัตส
หทค โต ปดิ คอุณหิติ้วา ติ วิหาร นุนทวา บุพพิสสสลี
นานุทิติ อาห โส พุทธาคารเวน น บุพพิสสามิติ อวกวาม
อาม ภูนต ปพฺพชาดติ อาห สุตา เตนี ภิกขเว
นานุท ปพฺพาชาดติ อาห สุตา กัปดูลูร์ คณวา ตติวิทสา
นานุท ปพฺพาสิสติ สตฺเม วีสา ราหุลมาทา กมุธา องคริวา
ภควโต สนฺติรติ เปเสสิ ปุตส ตาต เอตา วิสิตสาหุสมปริวติ
สุวณจวนม หุปมรูปลํ สมณ อนุตต โปติ เอกส
ตว ปุตโต ณตลาดา มหนชาติ นิธิวิโย เอาหุ สุตส
นิกมมกนตโต ปุราษ น ปุสาสมิ คจุ นาทายซุ ยาภิ
อํ ตาต กุมาริโอ อิติสกํ ปฏวา อกุวติ วิสาหุ ธเนน
เม อุดโท ธิน ม เทติ สามิโก ทิ ปโตติ ปิตาสุสาสตติ.
กุมิโอ ภควโต สหนฺติ คณุตวา มนุตวา อิติสํหนํ ปฏิวิควา
หตูํ อดฺโณ อนุรูป วนํโต อฤๅวาสิ. ภควา กกตคติจิฺโฉ
อนโมทนํ กวา อฤๅยาสนกา ปกมาณิ กมาฤโป ทายชัช
เม สมภ นที ทายาชัย ม สมาน เทหิต กมุนํ อนุพุธิ.