การเรียนรู้วิบัสสนธะและค้นธะในพระพุทธศาสนา : หน้า 7/112

ประกาศ คือ วิบัสสนธะและค้นธะ” ท่านจึงเกิดปีติไม่มีประมาณว่า “คันนี้เป็น คำนี้เป็น คำที่จะการเรียนปริยัตินั้นเป็นหน้าที่ของผู้ง ควรจำดี แต่รักธรรจกระผมมันเกิดจากการ ได้เหตุกองทุ่ง ดังนั้นกระผมขอว่าเพลง วิบัสสนธะอย่างเดียว ขอนำจงบรรลุฐาน แก่กระผมด้วยอารมณ์ เมื่อพระยมลากัดสันรับกรรมจาก พระอุปชาลาแล้ว ท่านก็เริ่มบำเพ็ญสมณธรรมทันที ขณะเจริญวิปัสสนากถกความมง ว่าเข้า ครองวาง ท่านก็จะนำไปสู่ฃน้ำว่างบนศรีจะ แล้วนั่งห้อยเท้าเช่นน่า วันหนึ่งท่านไปจิตตาล – บรรพทวิหาร และทำสมาธิทั้งคืน พอเริ่มง่วง ในเวลาใกล้ส่าง ท่านก็ได้ยืนสามเณรท่อง อรุณวัตสุรอัยงูเขาด่านตะวันออกกว่า “องค์พระเพียรพยายามมากบันใน พระพุทธศาสนา จงกำจัดกองทัพของมิจฉา เหมือนมุษย์การกำจัดเรือไม้ออจะนั้น ผู้ใดไม่ ประมาณในพระธรรมวินัยนี้ จักละซาติสมาร ซึ่งที่สุดแหงทั้งหมดได้” "ธุจุจธรรรม" เป็นสิ่งที่ตกไม่ได้ เพราะ จะต้องนำไปใช้ประกอบกับบุญกิริยาวัตถู้อื่น ทุกข้อ เช่น หากบำเพ็ญมานมัยซึ่งเป็นบุญกิริยา วัตถุข้อแรก ก็ต้องมีความเข้าใจถูกว่า ท่านมี ผลมาก โดยเฉพาะการให้ทานแต่เนื้อหาอุป หรือการบำเพ็ญความมากมาย หากสวดมนต์ก็มี ไร้เพียงเพราะคล่องปากเท่านั้น แต่ต้องสวด ด้วยใจที่เลื่อมใสในพระรัตนตรัยจริง ๆ เป็นนั้น อย่างนี้จึงจะเกิดบุญมาก เพราะทุกหลัก