ข้อความต้นฉบับในหน้า
บท “ส้มมา อะระหัง” นี้ โบราณาจารย์ท่านแสดงพระพุทธคุณที่ละอักษร คือ สัม, มา, อะ, ระ, หัง ซึ่งท่านให้ความหมายแต่ละอักษรไว้อย่างต่อไปนี้
(ส้ม)
สงฺฆตาลงฺคเจ ฑ ฑม
สมฺมา เทเสติ ปานิ ฑี
สำสารสท วิรมฺณ ฑติ สุมภูทธิ นามมานํ ฯ
๑. พระพุทธองค์ทรงแสดงสงฺฆธรรมและสงฺฆธรรมโดยชอบแก้สัตว์ทั้งหลาย
๒. พระพุทธองค์ทรงทำลายการเวียนเกิดเวียนตายได้
๓. พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง
ข้าพเจ้าขอมมัสการ
พระคาถานี้ท่านเอาไว้ใช้ว่า ให้กวนนอนจะเข้าถึงสูงสุด หากทำอย่างนี้ได้และ
(มา)
มฺตวา มานปิเลต มนาสุเต ต ปนทู โอ
มานิโต เทสสุเมธี มานามี นามมีกํ ฯ
๑. พระพุทธองค์ยิ่งสัตว์มีมานะ (ความถือตัว) ที่มานะ (ความถือตัว) เลี้ยงไว้จูนามรดา
๒. พระพุทธองค์อันหมู่เทวเทพยอมรับนับถือ
๓. พระพุทธองค์ทรงทำลายมานะได้
ข้าพเจ้าขอมมัสการ
พระคาถานี้ ภาวนาเพื่อทำคนแข็งให้อ่อน หมายความว่า ถ้าบังเอิญต้องเผชิญกับคนใจแข็ง แข็งข้อ แข็งกระด่างกับท่าน โบราณาจารย์ท่านแนะนำให้ใช้ถาบูนั้นแก้ไขเหตุการณ์ (อะ)
อนุสาสทุพุทธสตฺตานํ อนุสาสติ โย ซีโน
อนุตฺคุคนสมปุนโน อนุטตามิ นามิมิ ฯ
๑. พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนคนไม่มีอุตสาหะ ให้มีความอุตสาหะ
๒. พระพุทธองค์ทรงบรรดิ์ด้วยคุณธรรมไม่สิ้นสุด
๓. พระพุทธองค์ทรงถึงที่สุดแห่งทุกข์
ข้าพเจ้าขอมมัสการ