Understanding Karmic Law in Buddhism : หน้า 73/112

มัซดากจากความเข็มแข็งเรียน หรือถ้าเราเผด็จไม่ไพร่พระ ค่าเก่ง ถึงเวลาที่เราเดือดร้อนขึ้นมา มารดากจากการดำเนินของเราอันนี้ เราโยนให้คนอื่นไม่ได้ ต้องรับไปเอง แม้ข้ามาชาติ ก็ต้องรับกันไปเอง ประการที่ ๓ มีกรรมเป็นกำเนิด หมายความว่า กรรมนี้ส่งผลข้ามชาติ เมื่อดายไปแล้วกรรมไม่ดีสุทายไปไหน แต่งเป็น ดวงส่งให้เราไปเกิดในพญามใหม่ ส่วนจะไปเกิดในพญามไหนต่อ จะเป็นดีหรือร้าย ก็ขึ้นอยู่กับกรรมที่เราทิ้งไว้จะมีอิทธิพลอยู่เป็นผลอย่างใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าสาวา "เมื่อใจผ่องใส สุคติเป็นที่ไป เมื่อใจมัว ๆ ทุกข์เป็นที่ไป" ถามว่าใครเป็นคนทำให้เราได้ใจสู่วใจขุ่น? คำตอบก็คือ ตัวของเราเองทำใจของเราเอง เมื่อเราเป็นคนทำใจหรือใจขุ่นให้ตัวเราเอง กรรมที่เราทำจึงเป็นตัวกำหนดให้ไปเกิดบนสวรรค์หรือไปเกิดในนรกเอง ซึ่งเป็นผลกรรมที่ส่งไปข้ามชาติจากการกระทำในชาติปัจจุบันของตัวเอง จากตรงนี้ คงพอจะทำให้เรามองมองเห็นแล้วว่า ท่านที่ทำไว้จะส่งผลไปที่ไหน การส่งเวรที่ทำไว้ส่งผลไปที่ไหน การที่เกิดมาได้คุณพ่อคุณแม่ที่เป็นมนุษย์อย่างนี้ ได้รับสมบัติเช่นนี้ ได้คุณสมบัติอย่างนี้ ได้ทรัพย์สมบัติอย่างนี้ เป็นผลดีเนื่องมาจากเราทำกรรมใดไว้ในพอดีบางนั่นคือเรามกรรมเป็นกาเนิดในสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเราในปัจจุบันและในอนาคต ประการที่ ๔ มีกรรมเป็นพี่น้อง ความหมายในข้อนี้ ก็คือคำว่า กรรมพี่น้อง ญาติพี่น้องของเรา เมื่อคนนั้นอยู่พร้อมหน้า พร้อมตากัน เวลามีบุญอะไรก็มา ก็อาจจะช่วยเหลือตนได้บ้าง แล้วพอได้บุญมา บางทีท่านก็คนก็ ต่างแยกย้ายกันไป ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อาจถึงอาจช่วงกันได้ แต่กรรมที่ทำเอาไว้ มันเป็นพวกพี่น้องเรา ดีเหลือเกิน เป็นพวกพี่น้องไม่ทิ้งเราไปไหน กรรมดีที่เราทำไว้ ก็มีช่วยประคองเราไม่ให้เราตกต่ำ กรรมที่เราทำไว้ ก็มีดึงให้เราสมจงได้เหมือนกัน เพราะมันเป็นพวกพ้องเผ่าพันธุ์กันเราไปตลอดกาล เป็นเหมือนกับที่ตามตัวเราไปทุกย่างก้าว ประการที่ ๕ มีกรรมเป็นที่พึ่ง ข้ออันนี้ที่กรรมดี กรรมพึ่งคนอื่น บางทีเขาก็ให้เราพึ่งได้ หรือบางทีเขาก็ไม่ให้พึ่ง แต่กรรมดีที่เราทำไว้ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องได้พึ่ง พระบรมโพธิสัตว์ของเรานะเที่ยงเป็นสมบัติอยู่ เมื่อถึงคราวรวยผลภูมิ ไม่มีใครให้การพึ่งได้เลย เพราะทรงประทับอยู่ในตนโพธิสัตว์ทั้งองค์ก็ทรงได้บูญบารมีที่ส่งส่งไว้ในอดีตชาติ ซึ่งก็คือกรรมของพระองค์เป็นที่พึ่งในยามขันอันตรายขาไหลกองพามาไปได้ จนกระทั่งทรงรรัลเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในวันวิสาขบูชา ประการที่ ๖ ใครทำกรรมได้ดี หรือชั่วก็ตาม จักเป็นผลของกรรมนนั้น หมายความว่า กรรมเป็นผู้จัดสรรชีวิตให้กับมนุษย์ อยากให้ชีวิตเป็นอย่างไร เราเป็นผู้จัดโปรแกรมให้ตัวเอง ถามว่าจะจัดอย่างไร? ก็จัดด้วยการทำกรรมของตัวเองให้ดี แล้วจะเป็นโปรแกรมของตัวเอง ดังนั้น เมื่อพวกการบารายละเอียดสำคัญทั้ง ๖ ประการนี้แล้ว ก็จะเข้าใจเหตุผลแล้วว่า เพราะเหตุใดพระพุทธศาสนาจึงสอนเรื่องกฎแห่งกรรมเป็นหลัก โดยเฉพาะสิ่งที่เราได้ยืนกันมานั่งแต่งเด็กเลย ก็คือ "ทำดีได้ ทำชั่วได้" นักเพราะเราเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่งอาใด ใครทำกรรมใดไว้ ได้ดีหรือชั่วตาม ตนจะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมมัน