การทำความเข้าใจให้ตรงกันในที่ทำงาน : หน้า 80/120

เรื่องทำความเข้าใจให้ตรงกันนั้นเป็นเรื่องที่สำคัญมาก หลวงพ่อเจอปัญหานี้บ่อย คือต้องให้ไปทำงานอย่างหนึ่ง เด็กไปทำอะอย่างหนึ่ง บอกให้ไปทำอย่างนี้ ถามด้วยเข้าใจไหม เข้าใจตนเองบ้างนางลางเป็นไปทำออย่างนั้น ต้องเรียบคา้นเดอรากัน ความจริงในฐานท่านมีจ่าในเรื่องนี้คือ ถ้าหากผิดพลาดเข้าใจไม่ถูกน้อย ๆ เข้า เมื่อสั่งงานเสร็จ ท่านจะย้อนถามไปว่า ที่ส่งไปเข้าใจอย่างไร ให้ทวนคำสั่ง ถามบอกไม่ถูกก็โดนเขาก่อนตรงนั้นเลย แต่การทำอย่างนี้ทำได้แต่เด็ก เท่านั้น กับผู้ใหญ๋ด้วยกันไม่ได้เดือดจะเคืองกัน เพราะฉะนั้น เวลารับคำสั่งอะไรให้หวนวนถามความกันให้ดี ให้มั่นใจเสียก่อน สมัยหลวงพ่อเป็นเด็กเคยพลาฉมาแล้ว ทำให้ระวังเรื่องนี้มาก เมื่ออนเรียนอยู่ขึ้นบรรคุณตอนเข้าคุณควรจะให้ส่งกาแฟมาให้ เองเป็นเด็กก็ไม่ควรสั่งเกตเว่าเวลา พอไปถึงร้านกาแฟน่าจะนั่ง ว่า น่ะแบบนี้ บอกว่าควรจะสั่งอะไรเย็น ๆ บอกเอากาแฟเย็นแล้วกัน พอดูดึนเข้าก็สายหน้า เพราะข้างล่างอ้าอากเย็น แต่เท่านี้ก็ทนทิ่มไป เพราะซึบฏนิ่มไป เพราะชี้ให้แล้ว ความที่เป็นเด็ก ทำอะไรผิดพลาดเรื่อย ๆ เพราะไม่เข้าใจ และสังเกตอะไรมิได้ อีกคราวหนึ่ง ตอนเที่ยง ๆ คุณครูคณดิมใช้ให้ไปซื้อกาแฟ เราก็ไม่ได้สนใจไปถามบอก รีบวิ่งไปที่ร้านกาแฟ คิดว่าเมื่อคราวที่แล้วเอากาแฟเย็นไปให้ดูท่าทามไม่ถูกใจ ครวังเลยสั่งกาแฟร้อน พอเอาไปให้ ท่านถอนได้เถอเลย นั้นว่าร้อนจะตาย เอากาแฟร้อนมาให้ ผิดอีกแล้ว ความผิดพลาดแบบนี้ เดี๋ยวนี้หลวงพ่อก็เจอเข้ากับตัวเองบ่อย พอฉันเข้าเสร็จออกจากฉันไปดูฉุบู่ ไปดููถึงที่ทำงาน ถ้าเป็นเด็กเก่าเขาเอาผ้าร้อนมาให้ เพราะเห็นว่ายังอยู่ แต่ถ้าเป็นเด็กใหม่ เขาก็หวังดีนะ เห็นเดินตรามราบอบว้งจะร้อน ก็เอากันเย็นเจี๊ยบมาวให้ ทำอย่างได้นเมื่อเขาเอามาให้แล้ว ก็ต้องใช้ แต่พอเช็ดเข้าเท่านั้น จามผิด ๆ เลย หัวตเล่นงานเข้าให้แล้ว ก็แต่ทิ่น กว่า เราทำอย่างไร ก็มาได้บเราอย่างนั้น เพราะฉะนั้น ก็ขอฟาดเอาว่า คำแพงมีร้อน มี่เย็น ผักยังมร้อน มีเย็น ถ้าเรารับคำสั่งอะไรกามีช่วยสังเกตบ้าง และถามให้แน่น ๆ เสียก่อน อย่าวอฉาดว่เข้าใจไปหมด ยงมือเรื่องหนึ่ง นอกจากทบทวนคำสั่งให้ชัด ๆ แล้ว เวลาผู้บังคับบัญชาสั่งงานผิด ถ้ามั่นใจว่าท่านผิดพลาดแน่แล้ว ขีปล่อยไปท่านต้องเสียหายแน่ อย่างไรเสียก็ต้องเตือนกัน ไม่ใช่เห็นว่า ผิดแล้วก็ปล่อยไปเลยตามเลย เราเป็นลูกน้องท่าน ถ้าท่านเสีย เราก็ต้องพลอยเสียไปด้วย ถ้ากิจการของท่านมันต้องล้มไป เราก็ต้องล้มตาม จะยิ่งยิ่งใหญ่ แต่การเตือนผู้ใหญ่นั้น มื้อเมื่ยว่า ถ้าพูดโพล่งเตือนทันเวลาหน้าชุมชน ก็จะกลายเป็นการถึกหน้า อาจจะกลายเป็นทำคุณบูชาโทษ อากฏสูญเสียย่ามใจ อาจจะซิบกระซาบราษฎรให้รู้กันเพียงสองคน หรือเขียนหนังสือส่งให้ท่านอ่าน ซึ่งท่านจะเข้าใจได้เอง หรือถ้าเป็นเหตุการเฉพาะหน้า งานเร่งด่วน จะกระซิบกระซาบไม่นัด จดเขียนหนังสือส่งให้ โอกาสไม่อำนวย ก็อาจจะวิธีพูดขัดจังหวะแบบนุ่ม ๆ โดยเรียนท่านว่า "เดี๋ยวครับท่าน" เรื่องอย่างนี้เมื่อคาวแล้ว ท่านสั่งให้ทำบ่นั่น ๆ ควรนี้จะอะไรผิดพลาดจากคาวที่แล้วหรือครับ จงทำไม่มลคาราวที่แล้ว เรพูดเพียงเท่านี้ ท่านก็อาจถูกคิดดื่นที โดยไม่คำว่าใครตำหนิบางทีเมือด่มท่านไม่เคยทำเราเองก็เข้าใจว่าไม่เสียหาย