การทำบุญและการถวายพระในพุทธศาสนา : หน้า 6/124

ความทุกข์ใจเลย มีแต่คนเตรียมความสุขสบาย ไว้พร้อมสรรพ และมักจะได้ยินแต่คำว่าขอเชิญภิรคสิ่งนี้ หรือขอเชิญอำนวยให้สบายนอนไม่ออนได้ดั่งใจ เป็นต้น แม้นขาดสุดท้าย บุญนี้ก็อาตมาตามส่งผลให้ท่านได้สิ่งของที่น่าพอใจอยู่เสมอ และเมื่อได้อาบบาชีปนะพระภิรายแล้ว ท่านจึงมีมา พระสุติจิตเถระ (ผู้มีความคิดดี) ครั้นนำพุทธิเพื่อรณบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์แล้ว ท่านได้อธิษฐานลุกบรรพกรรม นั่นและเล่อนได้ส่งของท่านนี้ "การที่เราได้แง่งข้าวออกครองไหม้ถวายแก่หมูสูงสุดผู้เป็นสรู เราอาจได้อำนิสงส์ประการ อันสมควรแก่บุญทำคือ ๑. ทำให้มีผิวพรรณผุดผ่อง ๒. ทำใหม ยค ๓. ทำให้มีโชคทรัพย์มากมายที่ใครลักไปไม่ได้ ๔. มีข้าวปลากอาหารมากมายรออยู่ทุกเมื่อ ๕. มีมิตรและบริวารที่ไม่แตกแยกว่าราวารานั้นในทุกเมื่อ ๖. สัตว์บันผนแผ่นดินล้วนน่างมีความย่ำรง ๗. เมื่อได้บวงแล้ว มักจะได้รับไทยธรรมก่อนพระรูปอื่นเสมอ ๘. นั่นแต่เสนับนั่นเป็นต้นนม ด้วยผลกานั่นทำให้เราไม่ต้องไปถูกผิดอีกเลย" นักถึงพระ ก่อนนักถึงตนเอง จะเห็นได้ว่า เป็นธรรมเนียมที่ดีงามของชาวพุทธว่าต้องคัดสรรเป็วของถวายสง่าก่อนที่จะนำไปบริโภค เรียงง่าย ๆ คือ นักถึงพระก่อนนักถึงตนเอง และเวลาเลือกของที่จะถวายพระนั้น ก็จะเลือกแต่ส่วนที่พระถิ่นที่สุด แสดงถึงน้ำใจอันงดงามและรู้หลักการทำบุญที่ถูกต้องว่า การถวายท่านประชินดีเลิศพิธีพิธี เช่นนี้ ก็อย่าให้ถวายได้แต่ของที่ประดิษฐ์พิธีตามแม่น้ำั้นนั่นเอง