วิกฤติเศรษฐกิจและการทำบุญ : หน้า 13/124

ไนบาคีนี้เมนุกเศรษฐี (ผู้เป็นปุ๊ จากมั่งขาวที่ไม่มีข้าวเลย อยู่ๆ ก็มีข้าว ของมหาอุบาสิกา วิสาขา) ได้เกิดเป็นเมนุกเศรษฐี ประจำเมือง แต่กำลังจะอดตายกันทั้งครอบครัว เพราะภัยนี้ด้วย ในภาวะที่กำลังจะอดตาย เอง ก็ได้ตัดสินใจถวายข้าวมือตายของตัวเอง โดยคิดว่าจะยอมละชีวิตเพื่อแลกกับการให้ทาน เพื่อถวายแด่พระปัจเจกพุทธเจ้า ซึ่งท่านเศรษฐีได้อธิบายว่า “ขอแต่ท่านผู้เจริญ ขอให้ท่านเจ้าอยู่ได้ประสบฉุกภัทรในที่ท่านจะเกิดขึ้นตั้งแต่บัดนี้ไป ข้าพเจ้าพร้อมสามารถที่จะให้ดรแก้วขาวชุมพวีก ได้ทั้งหมด ข้าพเจ้าไม่พึงทำงานเลี้ยงชีพด้วยมือของตนเอง ในขณะท่านข้าใช้นาคำชำระจัง ๑,๒๕๐ งาน และชำระร่างกายให้สะอาดแล้ว นั่งอยู่ที่ประตูจเหล่านั่น มองดูในเบื้องบนเท่านั้น ถารแห่งข้าวสานแดงพึงตกลงมาเต็มงานทั้งหมด และนั่งงดเป็นธรอ ยืนจึงเป็นบุตร ผู้ซึ่งเป็นบุรุษ ผู้ซึ่งเป็นหญิงสาวได้ และผู้ซึ่งเป็นทาสของข้าพเจ้า ในสถานที่ข้าพเจ้าเกิดแล้วเกิดในยุคนั้น ภัยที่เกิดขึ้นอาวาสหาสิย่งกว่าประเทศไทยในยุคนั้น แต่สุดท้ายบุญจากการเอาชิวิตเข้าแลกเพื่อถวายทานของท่านเศรษฐี ก็รับผลให้เกิดบุญอัศจรรย์ คือ จากหนังสือตอนช่วงเดินให้เห็นว่า “วิกฤตกเศรษฐกิจต้องแก้ด้วยบุญ” ดังนั้นการทำบุญในภาวะเศรษฐิจิตตก จึงเป็นสิ่งที่ควรทำอย่างยิ่ง เพราะถ้าเราหมดบุญ เราก็จะอดอยากจน ฉะนั้นเราจึงควรทำบุญใหญ่ ที่อำนิสงส์มาก จะได้กำลังบุญมากพอที่จะฟ้าวิกฤตชีวิตและเศรษฐกิจไปได้