การติดตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 63/128

เมื่อหลวงพ่อได้พบครูดีแล้ว นั่นก็คือ คุณยายและพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย หลวงพ่อจึงตั้งใจฟังคำสั่งสอนของท่าน แล้วนำมาพิจารณาไตร่ตรอง หากไม่เข้าใจ ตรงจุดไหนก็จะไม่ปล่อยผ่าน จะต้องทั้งซักทั้งถามจนกระทั่งเข้าใจอย่างถ่องแท้ แล้ว นำมาประพฤติปฏิบัติตาม หลวงพ่อฝึกฝนตนเองโดยยึดเอาท่านทั้งสองเป็นต้นแบบ ตลอดมา อยู่มาวันหนึ่ง หลวงพ่อได้ถามคุณยายว่า ที่ท่านตั้งใจสร้างบุญสร้างบารมีตลอดมานี้ คุณยายตั้งความปรารถนาจะไปเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในเบื้องหน้าใช่ไหม? คุณยายท่านบอกไม่ใช่ แต่ท่านตั้งใจจะติดตามพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำไปให้ ถึงที่สุดแห่งธรรมให้ได้ หลวงพ่อจึงถามคุณยายว่า ที่สุดแห่งธรรมตามที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ตั้งเป้าหมายไว้ เป็นอย่างไร พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ท่านเป็นผู้ขยายความให้หลวงพ่อเข้าใจ ท่านให้ ไปค้นดูในพระไตรปิฎก วันที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ มารมากันมืดฟ้ามัวดินเพื่อจะขัดขวาง การตรัสรู้ธรรมของพระองค์ แม้แต่เทวดา พรหม อรูปพรหม ก็ทิ้งพระองค์ท่านให้อยู่ที่โคน ต้นโพธิ์เพียงลำพัง แล้วต่างก็หนีไปอยู่ขอบจักรวาลกันหมด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงไม่มีอาวุธใด ๆ ที่จะสู้กับเหล่ามาร พระองค์จึงทรงตั้งจิต อธิษฐานนึกถึงบุญบารมีทั้ง ๑๐ ทัศที่พระองค์ทรงสร้างมา ด้วยบารมีที่เต็มเปี่ยมของพระองค์จึง ทรงปราบมารประหารกิเลสได้สำเร็จ และได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ชาวพุทธทั่วโลก เข้าใจกันว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงชนะมาร ทรงปราบกิเลสได้หมดสิ้น แล้วท่านก็ให้ดูในพระปฐมสมโพธิกถาเพิ่มเติมอีก มีข้อความที่ปรากฏในหนังสือว่า มาร ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงชนะนั้น เป็นกิเลสมารที่ห่อหุ้มใจมานานแสนนานนับภพนับชาติ ไม่ถ้วน แต่ตัวพญามารนั้นพระองค์ยังปราบไม่สำเร็จ พญามารได้อาราธนาพระองค์ให้เข้า พระนิพพาน ไม่ยอมให้อยู่สั่งสอนสัตวโลก แต่พระองค์ทรงต่อรองกับพญามาร ในที่สุดพระองค์ ก็ได้ทรงประกาศพระพุทธศาสนา อบรมชาวโลกให้ได้บรรลุธรรมตามพระองค์ จนกระทั่ง พระธรรมคำสอนของพระองค์ได้รับการถ่ายทอดต่อ ๆ กันมาจนถึงพวกเรา นอกจากนี้ในมหาปรินิพพานสูตร” ได้กล่าวไว้ว่า พญามารได้มาทูลเตือนพระสัมมา สัมพุทธเจ้าให้ทรงปรินิพพานในอีก ๓ เดือนข้างหน้าตามที่ได้ตกลงกันในวันตรัสรู้ ซึ่งก่อนหน้านี้ พระพุทธองค์ได้ทรงให้นัยกับพระอานนท์ถึง ๑๖ ครั้งด้วยกันในวาระต่างๆ แต่พระอานนท์ถูกมาร มาดลใจให้ไม่เข้าใจนัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง จนกระทั่งพระอานนท์ไม่ได้ทูลอาราธนา ๑ มหาปรินิพพานสูตร ที.ม. ๑๐/๑๓๔/๑๒๓-๑๒๕ (มจร.)