ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๐๖
เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (ติดตามงานเขียนต่อเนื่อง Coke@Today ได้ที่ www.banyaibooks.com)
ochrym
ดินสอต่อตัว
ผมกำลังดูพี่อุปัฏฐากสมพงษ์กำลังนำดินสอที่ใช้จนสั้นแล้วมาต่อตัวกันให้ยาวขึ้น
พี่เขาเริ่มจากฝนที่ก้นดินสอแท่งแรกให้มีพื้นที่หน้าตัด แล้วนำแท่งที่สองมาตัด
ปลายแหลมด้านที่เคยเหลาออกให้มีพื้นที่หน้าตัดเช่นกัน จากนั้นก็เอาหน้าตัดของ
ทั้งสองแท่งมาประกบเข้าหากัน หยดกาวลงไป ทิ้งไว้จนกาวแห้ง แท่งดินสอที่สั้นพอมา
ต่อกันตอนนี้ก็เริ่มยาวขึ้น ถ้ามีแท่งสั้นอีกก็นำมาต่อได้อีกเรื่อยๆ กลายเป็นดินสอต่อตัว
ดินสอที่หลวงพ่อใช้เขียนงาน พอใช้ๆ ไปแท่งดินสอจะค่อยๆ หดสั้นลง
เมื่อสั้นมากเข้าจนจับเขียนไม่ถนัดพวกเราก็จะเปลี่ยนแท่งใหม่ให้หลวงพ่อ
พอแท่งใหม่หดสั้นจนจับไม่ถนัดอีกก็จะเปลี่ยนใหม่ให้หลวงพ่อไปเรื่อยๆ
ทุกครั้งที่เปลี่ยนแท่งใหม่ หลวงพ่อจะบอกให้เก็บแท่งเก่าที่สั้นไว้
พอเก็บได้หลายๆ แท่งหลวงพ่อก็บอกให้นำมาต่อกัน แล้วนำมาให้หลวงพ่อ
ใช้เขียนได้อีก
ทุกครั้งที่หยิบดินสอต่อตัวแท่งที่ว่านี้ส่งถวายให้หลวงพ่อใช้ เมื่อท่านใช้เสร็จแล้วส่งคืนมา
ให้เก็บ
ผมจะรู้สึกดีใจกับดินสอสั้น ๆ ที่ต่อตัวกันเหล่านี้ และคิดว่าดินสอก็คงจะดีใจ
เช่นเดียวกัน ที่มีโอกาสทำหน้าที่ขีดเขียนได้อย่างสมบูรณ์เต็มความสามารถจนหมดแท่ง
ไม่เหลือทิ้ง
จะนึกไปถึงสาธุชนที่ถวาย ถ้าผมเป็นคนหนึ่งที่เคยได้ถวายดินสอ ผมคงจะประทับใจ
ไม่ลืมเหมือนกับที่ได้ปลื้มใจมาตลอดในการร่วมทำบุญทุกครั้งว่า ปัจจัยที่หามาได้ยาก
และต้องแลกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย ตอนนี้ได้มาใช้ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้