การเยียวยาใจและการทำงานในสายอาชีพพยาบาล : หน้า 55/120

66 ถ้าจะกล่าวว่า มนุษย์เกิดมาพร้อมอาการเจ็บไข้ก็คงไม่ผิดนัก ความเจ็บ ไข้ที่ว่ามิได้หมายเฉพาะแต่เพียงความเจ็บป่วยทางกาย แต่หมายถึงความไม่สบาย ทางใจและความไม่ราบรื่นของชีวิตด้วย ชีวิตผู้คนล้วนมีความเจ็บไข้ดังกล่าวกัน ถ้วนหน้า ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะหรืออาชีพใดก็ตาม ตามหลักของการรักษาพยาบาลแล้ว การเจ็บ ไข้ จำเป็นต้องได้รับการเยียวยา ซึ่งการเยียวยานั้น จำเป็นต้องได้รับการวินิจฉัยโรคเป็นอย่างดีโดย แพทย์ผู้เชี่ยวชาญ จึงจะสามารถจ่ายยาได้ถูกโรค รักษาได้ถูกอาการ ถ้าให้ยาไม่ถูกโรคนอกจากโรคภัย ไม่ทุเลาลงแล้วยังเป็นการก่อโรคชนิดใหม่กับคนไข้ ด้วย แล้วอาการเจ็บไข้ของชีวิตต้องใช้ยาชนิดใดใน การรักษา.. เรื่องของ คุณวัฒนา สุขเสริม พยาบาลวิชาชีพ วัย ๕๒ ปี จากโรงพยาบาล Grady Atlanta (เกรดี แอตแลนต้า) รัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา มี คำตอบให้กับปัญหานี้ คุณวัฒนา สุขเสริม ได้เล่าถึงชีวิตของตนให้ฟัง ว่า “ชีวิตในวัยเด็กของดิฉันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หนักไปในทางลุ่มๆ ดอนๆ เป็นส่วนมาก เหมือนคน ที่มีอาการป่วยกระเสาะกระแสะ จนกระทั่งแม้จะเรียน จบจากโรงเรียนพยาบาลทหารบก เส้นทางการเป็น พยาบาลก็ยังคงเต็มไปด้วยอุปสรรค ราวกับว่า มีใคร จงใจสร้างอุปสรรคขวากหนามให้เกิดมาเป็นคู่แฝดกัน แล้ววันหนึ่งในปี พ.ศ. ๒๕๒๕ ดิฉันก็มีโอกาสไปบวช ชีพราหมณ์ ได้นั่งสมาธิตลอด ๗ วัน ได้ฟังเทศน์จาก สามเณรองค์น้อยจนเกิดความเลื่อมใส ตั้งแต่นั้นมา จึงสนใจการนั่งสมาธิและการทำบุญเป็นอย่างมาก ไปอยู่ธุดงค์ทุกวันพระ อัศจรรย์ค่ะ หลังจากที่ได้ไป นั่งสมาธิ ทำบุญอย่างสม่ำเสมอ ทำให้อุปสรรค แวะเวียนมาหาน้อยลง เปิดทางให้หน้าที่การงานของ ดิฉันเจริญก้าวหน้าขึ้น นับแต่นั้นมาเธอจึงหมั่นนั่งสมาธิมาโดยตลอด ชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับธรรมะ และประวัติของ พระผู้สำเร็จ อยากรู้ว่าท่านมีอภินิหารอย่างไร และอยากรู้ด้วยว่า ความสุขที่แท้จริงเป็นอย่างไร ระลึกชาติได้จริงหรือไม่ สามารถติดต่อโลกวิญญาณ ได้จริงหรือ แต่เธอก็ยังไม่พบคำตอบ จนที่สุดในปี พ.ศ. ๒๕๓๒ เธอได้ตัดสินใจไปทำงานที่ประเทศ สหรัฐอเมริกาโดยมีสิ่งที่เรียกว่า “อุปสรรค” ติดตาม ไปด้วยอย่างที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ถึงกระนั้นเธอก็ ไม่ทิ้งการนั่งสมาธิ “หลังจากที่ตั้งใจจะไปเริ่มต้นชีวิตที่อเมริกา ดิฉันต้องใช้เวลาถึง ๕ ปี จึงสอบผ่านได้ใบประกอบ โรคศิลป์มาใช้ทํางาน จนได้ทำงานที่โรงพยาบาล Grady Atlanta แผนก ICU ในปี พ.ศ. ๒๕๓๘ จนถึงปัจจุบัน” ตลอดชีวิตการทำงานของเธอต้องคลุกคลีอยู่ กับคนไข้หนัก เห็นการจากไปของคนไข้บ่อยๆ มี คำถามที่เฝ้าวนเวียนอยู่ในใจว่า คนเราเกิดมาทำไม เพียงแค่หาความสุขไปวันๆ เท่านั้นหรือ แล้วทำไม