วารสาร "อยู่ในบุญ" - การเผยแผ่ธรรมะในพระพุทธศาสนา : หน้า 118/120

out um ที่ปรึกษา พระมหาสมบุญ สมฺมาปุญโญ พระมหา ดร.สมชาย ฐานวุฑโฒ พระวิษณุ ปญฺญาทีโป พระอารักษ์ ญาณารกุโข พระสมุห์อำนวยศักดิ์ มุนิสกโก บรรณาธิการบริหาร พระสมบัติ รก ตจิตโต กองบรรณาธิการ พระดร.สมศักดิ์ จนฺทสีโล, พระวิชิต ผาสุกวาโส, พระตรีเทพ ชินงุกุโร, พระสนิทวงศ์ วุฑฒิโส, พระกล้าณรงค์ ญาณวีโร, พระธีระ นาถธมฺโม, พระมหาจตุรงค์ จตฺตมโล, พระมหาเอก จนฺทูปโม พระธนรินทร์ สิริธโร, พระวีรพงษ์ สงวิโส, พระทรงวุฒิ ชยวุฑโฒ, พระสิปปภาส พรหมสโร, พระสุวิทย์ ขนฺติวิชโช ผศ.สุภาศิริ พะหูชนม์, วรวรรณ ถนอมพงษ์, วันชัย ภัทรโกมล,วินิช พันธุ์วิริยรัตน์, สุธิดา จินดากิจนุกูล, รัดเกล้า ลิ่วเฉลิมวงศ์, น้ำผึ้ง พุ่มมาลี, ระพีพรรณ ใจภักดี, บริบูรณ์ สัญลักษณ์พิบูลย์, อรพรรณ วีระกูล, พัทธ์ธีรา ศรีประสิทธิ์, วรรณวิภา ตั้งสุวรรณชัย, บุษบา ธาราสมบัติ, กนกพร เทศนา บรรณาธิการสารสนเทศ วรรณภา พลกลาง, รักชนก ชนะพล ฝ่ายภาพ ศูนย์ภาพนิ่ง ฝ่ายศิลปกรรม อพงศ์ ลีลพนัง, กองพุทธศิลป์ วัลลภ นิลถนอม, ชัยชนะ กิตติโสภาพันธุ์, ภัทรา ศรีวสุธา, ศุภวิชฐ์ เหล่าเลิศพงษ์, สุพัตรา ปัญญาแสง, พีระ แสงงาม, สิริพันธุ์ สมาหารพันธุ์ ฝ่ายโฆษณา ปราณี ชัยผดุง ๐๘-๖๗๗๑-๒๒๖๘ ฝ่ายสมาชิก อรุณี พลกลาง ๐๘-๑๓๐๖-๕๓๙๓ ผ่องศรี ทานาแซง ๐๘-๖๙๘๐-๐๙๗๒ โรงพิมพ์ บริษัท รุ่งศิลป์การพิมพ์ (๑๙๗๗) จำกัด วารสาร “อยู่ในบุญ” เป็นวารสารเพื่อการเผยแผ่ธรรมะ ในพระพุทธศาสนาเป็นรายเดือน มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ ๑.เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจใน ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเกิดกำลังใจในการปฏิบัติธรรม เพื่อเข้า ถึงธรรมะภายใน ๒.เพื่อปลูกฝังคุณธรรมแก่ประชาชนทุก เพศ ทุกวัย ทุกอาชีพและทุกระดับการศึกษา ๓.เพื่อถ่ายทอดความรู้ในพระพุทธ ศาสนา ให้ง่ายแก่การนำไปใช้ให้เป็น ประโยชน์ในชีวิตประจําวัน ๔.เพื่อส่งเสริมและสนับสนุนให้คนใน สังคมเป็นคนดีที่โลกต้องการ ๕.เพื่อเป็นสื่อกลางในการสืบทอดอายุ พระพุทธศาสนาให้เป็นที่พึ่งแก่ชาวโลกสืบไป หากจะไปให้ถึง ที่สุดแห่งธรรม ต้องรักการทำงานเป็นทีม มีคนเก่งหลายคนที่ทำงานเป็นทีมไม่ได้ ในทางโลกเขาถึง มีคำว่า ศิลปินเดี่ยว หรือเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ แต่การ สร้างบารมีของหมู่คณะเรา เป็นหมู่คณะใหญ่ที่ต้องทำงานใหญ่มาก โดยที่ต่างคนต่างเป็นส่วนประกอบของกันและกัน ดังนั้น...เราจึง ต้องไปเป็นทีมเท่านั้นถึงจะเร็วแรง ถึงจะไปได้ตลอดรอดฝั่ง เพราะ ถ้าไปเดี่ยว เราอาจไปไม่รอด ด้วยเหตุนี้ เราจึงไม่ควรถือเอาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาทำให้ เราทะเลาะเบาะแว้งกัน เพราะหากเราทะเลาะกัน นอกจากจะ เสียเวลาในการแก้ปัญหาแล้ว ยังมีผลกระทบต่อเรื่องที่สำคัญ ที่สุดในชีวิตของเรา คือ การทำวิชชา ในการทำวิชชานั้น เราจะ ขัดแย้งกันไม่ได้แม้เพียงนิดเดียว เพราะเราทำวิชชาคนเดียวไม่ได้ ต้องทำเป็นทีม ใจของทุกคนต้องหลอมรวมเป็นหนึ่งแล้วเข้า กลางไป ถึงจะมีพลังมาก แม่ทัพที่ไม่มีลูกทัพก็ไปได้ไม่ตลอด กองทัพไม่มีแม่ทัพก็ไปได้ไม่ตลอด เพราะฉะนั้นความเป็นทีมจึง สำคัญมาก และต้องเท่าเทียมทันกันทั้งทีมด้วย เพราะฉะนั้น ถ้ารักและเลือกที่จะเดินเส้นทางนี้ ก้าวเข้ามาเป็นทีมเดียวกันแล้ว ก็ต้องหลอมรวมเป็นหนึ่งให้ได้ทั้งหยาบและละเอียด ต้องสมัคร สมานสามัคคีกัน รวมเป็นทีมเดียวกัน เพราะฝ่ายตรงข้ามเขามี กำลังมาก สมมุติว่า ถ้าไปคนเดียวต้องใช้เวลา ๑๐๐ ปี แต่ถ้า เป็นทีมแค่ ๑๐ ปี เท่านั้น ดังนั้น หากเราจะไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม จะต้องรักความเป็น ทีม ถึงจะไปพร้อมกันได้...