ข้อความต้นฉบับในหน้า
๙๘
เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์ (ติดตามงานเขียนต่อเนื่อง Coke@Today ได้ที่ www.banyaibooks.com)
ช่วงเวลาที่ดีที่สุด
มีคนเคยพูดกับผมว่า การที่ได้มีโอกาสเข้าไปรับใช้ครูบาอาจารย์ นับเป็นช่วงเวลาที่ดี
ที่สุดในชีวิตของผม
จากนั้นจึงถามผมว่า อยู่กับหลวงพ่อได้จดบันทึกไว้บ้างหรือเปล่า?
ผมรู้สึกโชคดีที่ได้เริ่มจดบันทึกไว้ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาช่วยรับบุญดูแลหลวงพ่อ
ทั้งที่ก่อนหน้านั้น ผมเคยจดบันทึกไว้แค่เพียงสองครั้ง
ครั้งแรกสมัยเรียนมัธยม ผมจดเพราะพี่สาวให้สมุดบันทึกมาใช้ เพราะถ้าหาก
ไม่จดเลยเธอจะเสียใจเป็นแน่
ผมจดไปได้สัปดาห์กว่า คาดเดาว่าพ้นขีดที่เธอจะเสียใจแล้ว ผมก็เลยเลิก
อีกหลายปีต่อมาเมื่อต้องออกเดินทางไปกับเรือฝึกในการฝึกภาคทะเล ผมจดบันทึก
ติดต่อกันได้ ๒ อาทิตย์ ที่จดบันทึกเพราะเป็นการบ้านที่ทุกคนต้องทำส่งอาจารย์
ใครไม่ส่งบันทึกจะไม่ได้คะแนน
ช่วงเริ่มต้นที่ผมเข้าไปรับบุญดูแลหลวงพ่อ
หลวงพ่อถามถึงประสบการณ์ที่ผมไปฝึกภาคทางทะเลอย่างเช่นถามว่า เคยเจอ
พายุไหมและเป็นอย่างไรบ้าง?
พอผมเล่าให้หลวงพ่อฟังแล้ว ท่านก็บอกว่าการใช้ชีวิตในทะเลเป็นเรื่องที่แปลก
และน่าสนใจ
แล้วจากนั้นหลวงพ่อก็ให้ผมไปเขียนเล่ามาให้ท่านฟัง
ผมเขียนเล่าให้ท่านฟังด้วยลายมือโย้เย้แบบคนเมาเรือไป เขียนเสร็จแล้วนำไป
วางแอบไว้เพราะคิดว่างานหลวงพ่อเยอะอยู่แล้ว ท่านคงไม่มีเวลามาอ่าน
แต่ปรากฏว่าไม่เป็นอย่างที่ผมคิด
หลวงพ่อนอกจากจะอ่านแล้วยังให้ผมเขียนเล่ามาให้ท่านอ่านอีก
หลังจากนั้นผมเขียนเล่าส่งให้ท่านอีกสองสามครั้ง หลวงพ่อบอกให้เขียนไป
เรื่อยๆ หลวงพ่อไม่เร่งเวลา
เมื่อไม่เร่งเวลาผมก็เลยไม่ได้เล่าต่อ
แต่ผมก็ได้นำเอาเหตุนี้มาเป็นจุดเริ่มต้นในการจดบันทึกอย่างจริงจัง
ochrym