การสร้างวัดใหญ่ตามแนวทางพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 38/140

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงส่งเสริมขึ้นมามีอุโบสถาเห็นด้วยกับการสร้างวัดใหญ่ ๆ จำนวนมาก เพราะยังสร้างใหญ่ ก็จะยิ่งรองรับคนเข้าไปปฏิบัติธรรมได้เยอะที่สุด เกิดประโยชน์ต่อคนจำนวนมากที่สุด และเมื่อมีคนเข้าวัดปฏิบัติธรรมมาก ผู้คนก็จะเป็นคนดี บรรลุธรรมตามพระองค์ได้โดยง่าย ลองคิดดูดีหากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในเรื่องความเป็นอยู่ส่วนตัวของเจ้าอาวาส ท่านก็สร้างภูมิลักษณะเป็นภูมิขนาดเล็ก ๆ 4×3 เมตร เอาแค่พออยู่ได้เท่านั้น ภายในภูมิไม่มีทีวี ไม่มีตู้เย็น มีเพียงเตียงไม้ ไม่ได้อยู่คฤหาสน์เหมือนที่ภาระมักสร้างกันเลย ส่วนพระลูกวัดก็คล้ายเตียงงาม ที่ต้องสร้างหลายชั้นเพื่อประหยัดพื้นที่ในแนวราบ ลองคิดดู ภาพกุฏิจริงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมัญมัย ทรงมีโยบายและทรงสั่งห้ามไม่ให้สร้างวัดใหญ่ แต่ทรงบอกว่าให้สร้างเป็นกระต๊อบเล็ก ๆ สมัย ๆ มุงแฝกพอหลบฝนได้ก็พอ บ้านนี้คงไม่เหลือซากหรือหลักฐานว่าเคยมีด้านในพุทธกาลกทอขอเดี๋ยงปัจจุบัน แล้วอย่างนี้จะอะไรเป็นโบราณวัตถุยืนยันว่า วัดในครั้งพุทธกาลมีจริง เกิดพระพุทธศาสนาขึ้นจริงจากหลักการที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้ไวในเรื่องของการสร้างวัด วัดพระธรรมกายจึงทำตามมาโดยตลอด เพียงแต่สร้างวัดได้ไม่มีวิจิตรประณีตใหญ่โตเท่าในสมัยพุทธกาลแค่เท่านั้นเอง ภาพหมู่กุฏิสามเสนวัดพระธรรมกาย ดูเถิดว่า หากสร้างตึกรามในแนวราบให้พระจำนวนมากเกือบ 3 พันวารปออยู่ จะต้องใช้พื้นที่มากขนาดไหน ? อีกทั้งการพักอาศัยก็อยู่เป็นห้องรวมหลาย ๆ รูป จำวัดเรียงกันใช้ห้องน้ำร่วมกัน ไม่มีบำรุงได้ดีหรือตัวเองส่วนตัว ส่วนสามารถก็อยู่จุกจั้มจามด้วยแปลกจุดเรียงรวม ๆ กันหลาย ๆ รูปตามอัตภาพเหมือนกัน จากเรื่องราวทั้งหมดดูว่าการสร้างวัดใหญ่ต่อจากไม่ผิดแล้วจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องทำอย่างยิ่ง อย่างศาสนาอื่นเขายังมีวิทยาทัศน์สร้างสถานที่ให้ใหญ่โตลงการ