เสียงหลวงพ่อและการนั่งสมาธิ : หน้า 93/140

หลาย ๆ คนที่มีภูมิปัญญาไทย แต่ก็ชอบมัน ง ฟัง DMC ทั้งนี่ไม่รู้ภาษไทยสักคำเดียว เขา บอกว่าฟังเสียงหลวงพ่อแล้วสบายใจ ถามว่าฟังภาษไทยไม่ออกแล้วทำไม สบายใจ ก็เพราะเสียงของพระเดชพระคุณ หลวงพ่อเปล่งออกมาจากศูนย์กลางกาย โดย เฉพาะอย่างยิ่งที่ท่านนั่งสมาธิ ท่านพูด ในขณะกำลังนั่งหลับตาทำสมาธิ เสียงของท่าน จึงออกมาจากศูนย์กลางกายที่ตั้งลงไป จะนั่น ผู้งฟังจะฟังออกหรือไม่ออก จะเข้าใจหรือไม่ เข้าใจความหมายก็จะรู้สึกชื่นใจ เพราะวามี แรงดึงดูดชนิดหนึงออกมาจากในตัวเขา เป็นแรงดึงดูดให้ใจของเขารดี่นศูนย์กลางกาย ได้ง่าย จากหลักการเดียวกันนี้เอง เมื่อพระสงฆ์ สวดมนต์ให้พร เสียงนั้นจึงเป็นเสียงสวดที่ ออกมาจากศูนย์กลางกาย เลยน้อมนำให้ใจ ของผู้ฟังเข้ามาจูในศูนย์กลางกายได้ง่าย โดยไม่รู้ตัว แล้วก็ทำให้เป็นสมาธิได้ง่าย แต่ละครั้งที่พระภิษั ให้พร ท่านกำลัง กล่าวคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระภิษั ในฐานะที่เป็นลูกของพระพุทธองค์ต้องให้ ความเคารพด้วยเดชะ คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และสิ่งที่จะสวดที่จะกล่าวออกมานั้นเป็นธรรมที่ล้นออกมาจากใจของพระองค์แล้ว พระองค์ทรงเห็นธรรมภายในที่ปราบเกล อแล้วก็ทรงให้จาริษูอีกเรื่องถึงธรรมบริสุทธิ์ นั้น กล่าวถึงอาณาเขามของธรรม ภายในออกมา ให้ชาวโลกฟัง พระองค์ทรงเป็นผู้เคารพในธรรม การ กล่าวจากจิตของพระองค์จึงทรงเปล่ง พระสุรเสียงออกมาจากใจเต็มด้วยความ เคารพในธรรมอย่างมากตามพระองค์ เป็นผู้ตรัสรู้เองยังทรงให้ความเคารพ ในธรรมปนะนั้น พระภิษัเป็นลูกของพระองค์ จึงกล้าทำบ้างไม่ได้ มิฉะนั้นจะไม่สมกับเป็นลูก ของพระองค์ ในพระพุทธศาสนนี้ พระภิษัฉันข้าว ก็นาย ๑๑