การเปลี่ยนแปลงวัดและศาสนาในยุคปัจจุบัน : หน้า 50/136

มากมาย วัดในเมืองหลวงที่เหลืออยู่วัดเดียว แม้ว่าหลายเปอร์เซ็นต์เป็นพุทธแทบแค่ใน ถูกปรับเป็นพิธีภัตติ ลามะทิ่งหลงเหลืออยู่ ต้องนั่งมาประกอบภาควดมณฑ์ให้ยาวต่างชาติ ชม เพื่อหาขาเข้า“รู้ ระยะเวลา 66 ปี ทำอะไร ๆ เปลี่ยนไป ได้มาอย่างจริง ๆ ยุคหลังนี้ คนที่ไปวัดส่วนใหญ่คือต่ออา คนแท้ได้รับการปลูกสร้างจากบรรพบุรุษ เมื่อครังขาวัว ส่วนคนที่เกิดในช่วง “แข็ง” และยุคอ่อน ส่วนใหญ่ไปวัดปล่อยไม่กี่ครั้ง ในวันที่สำคัญหรือวันที่มีปัญหาชีวิต โดยมี กิจกรรมชนะแววนี้ก็อีงพระสงฆ์ นอกจากการปลูกสร้างที่อดช่วงแล้ว ลามะยุคใหม่ยังมีรอบครอบครัวและทำมาหากิน เหมือนคนทั่วไป กิจกรรมบนอย่างก็ไม่เป็นที่พึง แห่งศรัทธา เช่น เวลาใครจะฟังธรรมะสงวน จะต้องจ่ายเงินก่อน ทำให้คนรุ่นใหม่คิดว่า ศาสนาลายเป็นธุรกิจไปแล้ว แต่ในมุมของ ลามะ ท่านบอกว่า ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็ม่อรอด เพราะนอกจากรัฐบาลไม่ใช้อยู่แล้ว วัด ยังต้องจ่ายภาษีให้ทางการอีกด้วย นอกจากนั้น การเทศนอก็เป็นปัญหา ชั้นสูงที่วางบ้านไม่ค่อสนใจ การจัดการ ก็ไม่มี สมาชิกคอยได้งาน ส่วนเรื่องคีม