การค้นพบคัมภีร์สมัยพุทธศาสนา : หน้า 53/124

กลุ่มนี้เคยนำอ่านกันใน Kharoshthi Klub วรรณ สืบปี่ก่อน แล้วยังเก็บไม่เลย ฯ ไปได้ตีพิมพ์ เนื่องจากยังไม่มีระบุวัตับกันสักอาศัยอะไร และเมื่อ ดร. นิพนทราบชัดแล้วว่าเป็นพระสูตร จากอังฤตขรบกิจ ศาสตราจารย์ฮิโลอน หัวหน้าโครงการ จึงให้คำดินดีว่าสมบูรณ์ เเฉาะ ที่เป็นฉบับเดียวกันออกมาให้ช่วยกันอ่าน ทั้งสิ่งที่พบเพิ่มเติมคือ คำนี้ขออธิบายใน ฯ กลุ่มนี้เทียบเคียงกับมือที่รื้อสูตร ในอังฤตขรบกิจทั้งหมด โดยอยู่ในหมวด ๙-๑๑ ใกล้เคียงกันมากับในพระไตรปิฎก มัก นอกจากนี้พบว่ามีอีกหลายมือหนึ่งที่ว่ารำ พระสตะในอังฤตขรบกิจต่อเนื่องจากลายมือ แก่นี้ ซึ่งเมื่ออ่านมาตั้งแต่ฉบับจะเห็นภาพ การจัดลำดับของพระสตะที่ตรงกันหรือไป ในทิศทางเดียวกันกับพระสตะบาลี การค้นพบนี้จึงมีความสำคัญต่อ วงการศึกษาและพิสูจน์ในฉบับนี้ เป็นคัมภีร์อย่างแท้ ให้ต่อ ครั้งหนึ่งในอดีตอันไกลโพ้น ภาษาคณาร์เคย เป็นภาษาที่บันทึกคำภีร์หลักในพระพุทธ ศาสนเช่นเดียวกันกับพระไตรปิฎกบาลี และ การบันทึกคำภีร์พุทธในยุคพุทธศตวรรษที่๗-๙ นั้น มีการจัดหมวดหมู่ของพระสูตรกันแล้ว ยิ่งกว่านั้นการค้นพบหลักภีร์กลุ่มนี้ยืนยันว่า ในอดีต พระพุทธศาสนาสายวิชาขาว(ต้นสาย ของเกราะวาทในปัจจุบัน) ได้เคยเผยแพร่มาถึง ดินแดนคันธาระนานแล้ว ดั้งผลของการศึกษา เอกสารอ้างอิง Jantrasrisalai, Chanida, Timothy Lenz, Lin Qian, and Richard Salomon. "Fragments of an Ekottarīkāgama Manuscript in Gāndhārī." In Buddhist Manuscripts vol. IV edited by Jens Braarvig, 1-122. Oslo: Hermes Pub., 2016. มิถุนายน ๒๕๖๐ อยู่ในญาณ