ข้อความต้นฉบับในหน้า
"เป้าหมายหน้าวันธรรมจักรจริง ๆ แล้ว เมื่อเราเริ่มต้น เรามีคำถามว่าอะไร เริ่มจาก ๓ ลำดับ ว่าเฉ พี แตตอนนี้ ๑ ล้านบแล้วใไหม ไข!!! ทุกคนเป็น “บุคคลมหัศจรรย์” มาสอดธรรมจักร ขาดคุณเยอะก็ยังมาสอดได้ เมื่อผอน ๒๒ เมษายนที่ผ่านมา มีการปรับเปล่ง ซึ่งได้ลุยกดแล้ว ความปลื้มสู้เดินหน้ไม่ได้ เราได้พลังแล้ว ได้ทดลองมั่ง ๒ แบบแล้ว สรุปยอดไปข้างหน้า “ลุย” เพราะว่าสิ่งที่ทำให้เราปลื้มที่สุด คือ “ลุย” เราต้องเอาแบบชาวเขา เพราะเขาไม่สูงเกินเขา เราเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไรให้อยู่ตัวเขาพึงเข้ามา พอปลิงยอดเขา เขาถึงสูงกว่าคนเรา…จริงแน่นอน พระมหาธรรมกายเจดี พระมหาเจดีพระพุทธเจ้า๙ลานพระองค์นี้ดีนะ คำอันสูงสุดที่ทำให้เราปลื้มที่สุด คือ “ลุย” เราต้องเอาแบบชาวเขา เพราะเขาไม่สูงเกินเขา พอปลิงยอดเขา เขาถึงสูงกว่าคนเรา…จริงแน่นอน พระมหาธรรมกายเจดี พระมหาเจดีพระพุทธเจ้า๙ลานพระองค์นี้ดีนะ และสำคัญมากนะ ให้ลุยสุดๆ ไปปล้มไหม ปล้ม !!! สู้ไหม !!! ๗๙๗๙๗๙๙๙สำเร็จทุกอย่าง"
Case Study > หมดแรงเดิน
ก รณีศึกษา ก ฎิ ศิ ก ษ า
วันที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๗
กราบมัคคารุณครูไม่ใหญ ด้วยความเคารพอย่างสูง ลูกเป็นเด็กต่างจังหวัด อยู่ที่อำเภอเขตราคา จังหวัดหนองคาย เข้าวัดปฏิบัติธรรมตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๒๙ ขณะมีอายุได้ ๘ ขวบ จนปัจจุบันอายุ ๒๕ ปีแล้ว ก็ยังวัดเป็นประจำ ทั้งยังเป็นผู้นำบุญ ผู้หวัง ถวายบำบัดบุญที่วัดด้วยค่ะ ลูกวัดโดยการแนะนำของน้า ชีวิตของลูกเริ่มจำความได้รู้ว่ามาในครอบครัว ที่อุ่นพอสมควร มีคุณตา คุณยาย คุณพ่อ คุณแม่ และน้า ๆ อยู่รวมกันหลายคน คุณตา คุณยาย คุณพ่อ และคุณแม่ มีอาชีพทำไร ทำนา เมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๔ ขณะอยู่มหาวิทยาลัย ปี ๓ ช่วงเดือนเมษายน อยู่ ๆ ลูกก็มีอาการปวดท้อง ปวดแสบปวดร้อน หายใจไม่คล่อง เหมือนมีอะไรวิ่งไปทั่วตัว วิ่งไปตรงไหนก็วูบแสบปวดร้อน ไปตรงนั้นเวลาลูกท้อง “สมมามะเร้ง” กูรู้สึกหายเจ็บ