ความทรงจำในครอบครัวและการทำบุญ : หน้า 103/124

ผู้บังคับที่ส่วนพนาวัฒน์ ปีปัจจุบันลูกอยู่กับคุณแม่และน้า ทุก ท่านดูแลลูกมาด้วยตลอด ลูกมีน้อง ๒ คน ลูก เป็นคนโต มีน้องชาย ๑ คน น้องเคยบวช สามเณรภาคฤดูร้อนหลายครั้ง คุณดาว เป็นสารวัตรกำนัน และเป็น คนที่ชาวบ้านเคารพนับถือคุณดาวชอบ ช่วยเหลือรักษาคนป่วยด้วยวิธีเสกเป่า โดยอม เปลเทียนร้อน ๆ แล้วเป่าให้คนป่วย บางคนป่วย ใส่ของถึงกับจะเป็นบ้า คุณดาวรักษาให้หาย เป็นปกติได้ คุณตาเคยทราบเหตุูกรถชน เสียชีวิตเมื่ออายุ ๒๓ ปี คุณยาย เป็นคนดี ใจบุญ ชอบทำบุญ ที่วัดใกล้บ้านอย่างสม่ำเสมอ วันพระก็รักษา อุโบสถศีลอด แต่ก็เคยฆ่าสัตว์เพื่อนำมา เป็นอาหารเลี้ยงลูก ๆ คุณยายเสียชีวิตด้วยโรค มะเร็งหลอดอาหาร ขณะอายุเพียง ๔๒ ปี คุณพ่อ มีอาชีพรับจ้าง ชอบดูดบุหรี่ เป็นปกติ ประสบอุบัติเหตุจนและเสียชีวิต เมื่ออายุ ๓๓ ปี คุณพ่อเคยทำบุญสร้าง พระมหาธรรมกายเจดีย์ แตไม่เคยวัด คุณแม่ เป็นหญิงอิสระและผู้นำบญ ผู้นำรถ พาสถานนามร่องงานที่วัดพระธรรมกาย เสมอ แต่คุณแม่ของลูกไม่ค่อยได้เอามาตั้งแต่ กำเนิด ตอนนี้ก็ใช้เครื่องช่วยฟังแทน พอจะ ได้ยินอยู่บ้าง หลังจากส่งคำถามไปปราบเรียน ถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว ก็มีคำตอบจาก โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ดังนี้ ๑. ลูกไม่ได้โดนคุณเลย แต่เป็นตัวอิจฉ จริง ๆ ตามที่คุณหมอท่านบอก ด้วยพฤกษ์ ในอดีต ๒. อดีตชาติลูกเคยเป็นราชบุตร คอยควบคุมนักโทษ โดยจะต้องเอาโซ่ตรวน ไปลามบ้าง กำผงทั้ง ๒ ข้างของนักโทษ แม้เป็นหน้าที่ แต่บางครั้งก็เจอผู้อับให้โทษไป ทำงานต่าง ๆ ให้เต็มที่ ไม่ให้ผิพลั ลทำอย่าง เป็นอาจิณ จนโทษทรมานและทั้งหมดแรง ด้วยวิบากรรมที่ทำไว้จึงต้องรีดที่อยู่ใน ตัวสัตว์เข้าไปที่ใส่หลัง และกินประสาท ล้างกายอวัยวะต่าง ๆ โดยเฉพาะที่ขาให้หมดแรง หรือเดินไม่สะดวก ลูกต้องทำบุญทุกบุญ แล้ว อุทิศส่วนกุศลให้ผู้ที่เราเคยไปเบียดเบียน