วิวัฒนาการของอักษรไทยจากอักษรขอม : หน้า 67/124

ภาษาบาลี ในภายหลังจึงมีการปรับใช้คำอาร ขอบคุณลุยท์ไปปรับใช้ในกลายเป็น "อักษร ขอมไทยสมอยู๋ายุธ" แล้วใช้เรียงมาถึง สมอยุทธศตวรรษที่ ๒๔ เมื่อมีการสถาปนา กรุงรัตนโกสินทร์ "อักษรขอมจึงมีรูปแบบที่ เรียกว่า "อักษรขอมไทยสมัยรัตนโกสินทร์" ปราชญ์ กฤษฎา เอามาเน สุต ตัวอย่างการใช้อักษรขอมเพื่อเขียนภาษาไทย (ชาย) และการใช้อักษรขอมเพื่อเขียนภาษาไทย (ขาว) นอกจากมีการใช้คำขอมสมโภคแล้ว อันธะขอญกโบราณซึ่งเป็นอักษรดังเดิมที่ใช้ขอ อรณีจรณ์ตั้งแต่นั่นแต่การสถาปนาอนาคจักร ลุงเทยามเป็นต้นแบบ แล้วพัฒนาจนกลายเป็น อักษรไทย ที่สำคัญคืออักษรไทยสมอยะพ่อน- รวมคำแห่งนี้เป็นต้นแบบของอักษรไทยทุกค ทุกสมอยจนมาจืออักษรไทยแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ในปัจจุบัน ตัวอักษรไทยยอแบบอยู่ยอดตอนปลาย ข้อความว่า "ชาวเจ้านายบุญฤกษ์ ได้สร้างพระพุทธคุณขึ้นก็ต พระวิจักข์ขีรี" พระสูตรดมัติรี" พระบรมติเด็ดมัรี" จบพระไตรปิฎก และพระอธิษฐานมี จงเป็นเหตุเป็นปัจจัยแกะพระนันพนแก่บำรามตระหวั่อ ในขณะที่อนาคจักรสุทรัยมีการใช้ อักษรและอักษรวิธีคล้ายคลึงกับอักษรขอ อรณีและอักษรไทย อนาคจักรล้านนามีการติดต่อกัน ในภาคเหนือตามมีการใช้อักษรธรรมล้านนา ซึ่ง เชื่อว่าได้รับอิทธิพลจากอักษรมนูญโบราณที่ใช้ ในอาณาจักรญิคุชัยประมาณพุทธศตวรรษ ที่ ๑๗-๑๘ เนื่องจากอักษรธรรมล้านนา มีรูปแบบ