บทเรียนของบุญและความสุข : หน้า 91/124

บัดนี้พระประยูณดั่งลั่นพระชนม์กันหมด แล้ว ส่วนมอฉันนั่นเป็นดาวของพระองค์ สิ้นสินติวงศ์เป็นองคถ์ ฯ อย่า นั่น ขอให้ พระองค์คิดเฉลียวพระราชสมบัติ ตามเดิม เกิด" ฝ่ายพระเจ้าสาธิะทรงพิสูจน์สว่า "การ ที่เรากลับมาในครั้งนี้ มิได้ต้องการราษฎรเลย แต่ต้องการเพ็ญบุญกุศล เพื่อเป็นจุด ไปเบิกทางไปสุวรรณา เราจะลอง ๑๐๐ ปี ด้วยการเพ็ญบุญมหาทาน ๓ วัน ทิพย์วิมาน ทั้งหลายเราได้เห็นมาแล้ว ทิพย์สมบัติเราก็ ได้ครอบครองแล้ว แต่เราสละทิพยสมบัติ อันประณีตเหล่านี้กลับมายังโลกมนุษย์ ก็เพราะ ต้องการสมนุญเพียงอย่างเดียว จากนั้น พระเจ้าสาธิะก็ทรงบริจาคทานอย่างไม่หวั่น ตลอด ๗ วัน และในวัน ๆ นั้นเอง พระองค์ ก็เสด็จสวรรคตและได้ไปสวรรค์ในเทวโลก สมดั่งใจปรารถนา ทุกข์ใจปรารถนา เราจะเห็นว่า บุญเท่านั้นที่เป็นพลัง ของพวกเราทั้งหลาย เราจะถึงความเป็น พระราชามากชัคร เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ หรือเป็นจอมเทพในสวรรค์ และได้สวย ทิพย์สมบัติเป็นเวลายาวนาน ก็องอัตบุญ เป็นหลัก เพราะบุญอำนาจภาพผีดตบุตรเสด็จ เข้ามา ทำให้เราพบเจอสิ่งที่งาม และบุญ เราก็จะทำให้ให้เราแพรพจุดสิ่งที่งาม และบุญ เอกรุ่นนี้ได้ ให้เราแพรพเจอสิ่งที่งาม และบุญ ก็ทำยังไง ก็ต้องอาศัยการลังก์ ซึ่งทางง กาย วาจา ใจ ด้วยการทำทาน รักษาศีล และ เจริญวานนา บุญเป็นสิ่งที่ส่งสมใจ เมื่อเกิดขึ้น แล้ว ย่อมเป็นเด้วความสุขและความสำเร็จมา ให้ อีกทั้งยังสามารถอุตให้หมูบดีที่ลึงลับ ไปแล้ว และสามารถแปรเปลี่ยนสภาพชีวิต ให้ดีขึ้น จากที่มีทุกข์จะรันททุกข์ ที่มีความสุข อยู่แล้วก็จะสุขโย่ง ๓ ขึ้นไป การทำบุญก็เหมือนกันการทำประกัน ชีวิตข้ามพาขนต เพราะบุญเป็นเครื่องรับ ประกันชีวิตของเราไม่ให้ตกไปสู่อบาย และ ทำให้ชีวิตของเราดำรงขึ้นไปสู่สุขภูมิทีมี ดังนั้น ให้ทุกท่านมั่นสังสมบุญ เพราะบุญในวันนี้ จะเป็นเหตุให้ประสบความสุข ทั้งของมนุษย์ ทั้งที่เป็นของทิพย์ และสุขอย่างยิ่ง คือ พระนิพพาน มิถุนายน ๒๕๒๐ อยู่ในบุญ ๙๙