เส้นทางการเปลี่ยนแปลงจากขอทานสู่เจ้าของธุรกิจ : หน้า 15/68

ให้มา ๑๐๐ บาท กินข้าวไปคนเดียว ที่เหลือไปซื้อหลักกิน แล้วเดินไปเรื่อย ๆ จนเจอป้ายขนวนวน ในป้ายบอกว่านาถ่าย ไม่เสียค่าใช้จ่าย บางทอดทนบุญคุณพ่อแม่ ผมเห็นแล้วสะดุดตอนนั้น มีป้าหนึ่งบอกว่าสงเข้าไปสิ ไปเวรก่อน อย่างเร่อนเลย ผมเลยเดินเข้าไปเจอพี่ ๆ ผู้นำบุญ เขาจนให้รวม ผมคิดว่าไปไหนก็ไม่ได้ เงินก็ไม่มี ทางมันต้นแล้วลองสักหน่อย บวชวันที่แรกนึกถึงเรื่องเหล่าเลย เพราะว่าพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง จัดระเบียบจนผมลืมเหล่าไปเลยครับ ลืมอัตโนมัติจริง ๆ ผ่าสังเกตดูหลวงพี่พระอาจารย์ ทำไมท่านนี้จัง ทำไมท่านงานงาม จนเวลาเดินก็มีมาตรฐานเหมือนทหาร ตำรวจ ผมอยากเป็นอย่างนี้บ้าง ผมตั้งใจฝึกตอนนี้นะว่ามีเสียงเทศน์สอนธรรมะของหลวงพ่อให้คิดสร้างแต่ความดี ให้โอกาสคน มีคำสอนหลาย ๆ อย่างที่ผมมาลองทำดูแล้วทำได้จริง ๆ เรียกว่เปลี่ยนจากขอบจักรวามกิ้งกันสมุทรเลย ไม่ใช่จากถังน้ำเทวดา พลิกเลยนะครับ ขนต้นผมเคยนอนอยู่ข้างถนน หึกด้องขอเขากิน ทุกวันนี้ผมมีธุรกิจคัดแยกเศษผ้า ไปไหนมาไหนมีแต่เรื่อกไถ่แก้บ้าง เรียกเยี่ยงมีวิริยะ มีลูกน้องอยู่ในความรับผิดชอบ อยู่ในเวาว ให้เกียรติผม ผมมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร เป็นเพราะผมอยู่ในบุญตลอด ตั้งแต่สือออกมาถืออยู่กับหลวงพ่อ ไม่ว่าวันรถไปไหนมาไหนจะเปิดเสียงเทศน์ของหลวงพ่อฟังตลอด ท่านคอยเตือนให้ทำความดีนะลูก ทำทาน ศีล ลาภนา ผมเลิกยาเสพติดทุกอย่าง ไม่เตอรี่ เอามาให้ก็ไม่เอา จากขอทานมาเป็นเจ้ากับเพราะใครครับ ? เพราะหลวงพ่อ ถ้าผมไม่เจอโครงการบวชไม่เจอกำสอนของหลวงพ่อ ผมจะมาถึงวันนี้ได้ไหม ? ผมไม่คิดว่าผมจะทำได้จนวันนี้เกินจิตนาการมากเลยครับ เดี๋ยวนี้ผมรู้จักเห็นใจคน สงสารคน ตื่นเข้ามาก็ลดมนต์กว่าตัดเปิดธรรมจัก พังธรรมะ พังคำสอนของหลวงพ่อ พาลูกน้องทำบุญทำทาน เวลาพักเที่ยงลูกน้องพักกินข้าว ผมจะเปิดเสียงหลวงพ่อให้เขาฟัง แนะแขวฐาให้ตามที่หลวงพ่อสอนหลวงพ่อพูดผมสร้างความดี ส่วนความชั่วผมเคยทำมาหมดทุกอย่างแล้ว มันไม่เจริญครับ พอผมมาเจอพระธรรมภาย มาเจอคำสอนของหลวงพ่อ มาเจอโครงการดี ๆ ของหลวงพ่อ ตุลาคม ๒๕๖๑ อยู่ในบุญ ๑๑