พยานทางวัตถุในประวัติศาสตร์และอารยธรรมไทย : หน้า 5/90

บทความพิเศษ : กองบรรณาธิการ พยานทางวัตถุ ที่มีค่าที่สุด... ที่จะทำให้วิชชาธรรมกายดำรงอยู่ตราบนานเท่านาน หากเราได้ศึกษาประวัติศาสตร์หรือโบราณคดี เราจะพบว่าหลักฐานที่เป็นพยาน ทางวัตถุสามารถสืบค้นไปถึงต้นตอของเรื่องราวในประวัติศาสตร์ได้อย่างน่าทึ่ง แม้ว่าเวลาจะผ่านพ้นไปเนิ่นนานเป็นศตวรรษ อย่างเช่น การขุดค้นพบทองคำจำนวน ๕,๗๐๐ ชิน จากหลุมศพอายุ ๒,๗๐๐ ปี จากสุสานชาวซิเทีย ณ หุบเขา ในสาธารณรัฐตูวาของรัสเซีย ที่ถูกทำขึ้นด้วยฝีมือ อันประณีตจนน่าทึ่ง ของช่างทองในยุคสมัยนั้น ซึ่งชี้ให้ เห็นถึงอารยธรรมอันอ่อนโยน จนทำให้เข้าใจถึงคุณภาพ ชีวิตของชาวซีเรียในอีกแง่มุมหนึ่ง ลบล้างภาพลักษณ์เดิม ไปอย่างสิ้นเชิงที่ว่า ชนเผ่านี้เป็นพวกไร้อารยธรรม เป็น เพียงนักรบบนหลังม้าที่กักขฬะป่าเถื่อน เพราะศึกษาจาก เครื่องทองคำ ที่บรรจงทำขึ้นด้วย ลวดลายอันวิจิตรได้ถึงเพียงนี้ สะท้อนให้เห็นถึงอารยธรรม ของชนชั้นสูง จะเห็นว่า การบอกเล่าเรื่องราวจากรุ่นสู่รุ่น เผยลึกถึง เรื่องราวทางประวัติศาสตร์ที่ยากเกินต่อการคาดเดา จำเป็นอย่างยิ่งต้องอาศัยพยานทางด้านวัตถุอยู่ไม่น้อย ในโลกอนาคตอีก ๑,๐๐๐ ปีข้างหน้า สมมุติว่าเรากำลังไปอยู่ในโลกแห่งอนาคต ในอีกหนึ่งพันปีข้างหน้า ณ ดินแดน ที่เรียกว่าประเทศไทย จะมีความภาคภูมิใจใดเล่าเทียบเท่ากับคำกล่าวขานที่ว่า ครั้งหนึ่งประเทศไทยเคยได้ชื่อว่า เป็นดินแดนศิวิไลซ์ คนไทย..เป็นคนที่มีจิตใจ สดใสงดงาม เป็นดินแดนที่พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองที่สุดในโลก เพราะ ประชาชนในสมัยนั้น มีความศรัทธาในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก ถึงขนาด ร่วมใจกันหล่อพระทองคำถึง ๕ องค์ ประดิษฐานกระจายอยู่ตามวัดและมงคล สถานต่างๆ ของประเทศไทย เพื่อเป็นการยกย่องบูชาสักการะต่อมหาปูชนียจารย์ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ได้หายสาบสูญ ไปจากโลกกว่า ๕๐๐ ปีหลังพุทธกาล นามว่า “พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร)