ข้อคิดเกี่ยวกับการบริโภคและการหมดกิเลส : หน้า 154/329

ข้อคิดเกี่ยวกันมาตั้งแต่ในสมัยพุทธกาล แต่ความเห็นส่วนตัวของครูไม่ใหญ่ จะกินหรือไม่กินก็แล้วแต่ ทำอย่างไรก็ได้ให้เราหมดกิเลสก็แล้วกัน ถ้ากินแล้วมีกำลัง ก็เอากำลังนั้นไปทำความเพียร ให้หมดกิเลสดี or หากไม่กินมังสวิรัติ แต่ก็พยายามทำให้หมดกิเลส ก็ใช้ได้ พระสัมมาสัมพุทธเจาท่านก็วางเป็นกลางๆ ไว้ เนื่องจากห้ามคนฆ่าสัตว์มันยุ่ง คือ ถ้าหามได้ก็ดี แต่ความจริงมันหามไม่ได้ง่าย เพราะคนฆ่าก็อยากจะฆ่า เพราะความโลภอยากได้เงิน รวมกับวิบากกรรม ปัญญาติบาตของสัตว์ตัวนั้น จึงต้องมาถูกเขาฆ่า มันเป็นเรื่องโลกแตก และอีกอย่าง เวลาในโลกมนุษย์มันสั้น ถ้ามัวแต่ห้ามกันเรื่องนี้ ก็หมดเวลา ไม่ต้องสอนเรื่องอื่นกัน เพราะมันเต่ะเถียงกันไม่จบ เพราะฉะนั้น ในเมื่อเราห้ามเขาฆ่า