การปฏิบัติและการทำความเพียรในพุทธศาสนา ที่นี่มีคำตอบ เล่ม 2  หน้า 156
หน้าที่ 156 / 329

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจการทำความเพียรในพุทธศาสนา โดยเน้นการปฏิบัติที่เหมาะสมกับขันธ์ ธาตุ อายตนะ ของแต่ละคน และการรับประทานอาหารที่ไม่มีสัตว์ร้ายตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นอกจากนี้ ยังมีการพูดถึงการไม่เปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่น เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งและการทะเลาะเบาะแว้งในสังคมมนุษย์ ซึ่งสุดท้ายเกี่ยวข้องกับการกำจัดกิเลสอาสะให้หมดไป เนื้อหาเกี่ยวกับความสุขและวิถีทางในการดำเนินชีวิตที่ดีในทางพุทธศาสนา เน้นความสำคัญของการปฏิบัติอย่างเหมาะสมและไม่หลงทางในความเชื่อหรือความคิดเห็นที่แตกต่างกัน

หัวข้อประเด็น

-การทำความเพียร
-การปฏิบัติในพุทธศาสนา
-การกินมังสวิรัติ
-การกำจัดกิเลสอาสะ
-การหลีกเลี่ยงการทะเลาะกัน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เรา ก็ทำความเพียรไป เพราะฉะนั้น เอาว่า อะไร ก็ได้ที่มันถูกกับขันธ์ ธาตุ อายตนะ ของเรา แล้วทำให้การปฏิบัติโลดได้ผลดี เรายิ่งเอาอย่างนั้น แต่ก็ให้อิหลักที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านวางเอาไว้ คือ ถ้าเป็นพระ จะฉันเนื้อให้เว้นเนื้อ ๑๐ อย่าง คือ เนื้อมนุษย์ เนื้อช้าง เนื้อม้า เนื้อสุนัข เนืองง เนื้อราชสีห์ เนื้อเสือโคร่ง เนื้อเสือเหลือง เนื้อเสดดาและเนื้อหมี ซึ่งล้วนแต่เป็นเนื้อสัตว์ร้ายๆ ทั้งนั้น ซึ่งเราไม่ค่อยจะเจอเท่าไร ส่วนใครที่รับประทานมังสวิรติ ก็อย่าไปคิดว่า เราดีกว่าคนอื่น หรือเราไม่ได้รับประทาน เราก็อย่าไปคิดว่า เราด้อยกว่าคนอื่น มันจะเป็นเหตุให้ทะเลาะกัน จนกระทั่งหมดเวลาในเมืองมนุษย์ เอาเป็นว่าทำอย่างไรก็ได้ให้กำจัดกิเลสอาสะให้หมดไปก็แล้วกัน 12 พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๘
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More